| < Dag 13 | ||
| Dag 14 - Zaterdag 30 maart |
Retourtje kabelbaan |    |
| Kaneko-ya in Katsuura-machi - ¥ 6000 tatamikamer met diner en ontbijt Tempels: 20 Kakurinji 鶴林寺, 21 Tairyūji 太竜寺 Afstand: ca 15 km |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| Om 4.30 al wakker: Mijn stappenteller begint ineens te piepen. Ik krijg hem niet uit en stop hem in mijn tas tussen de spullen om het niet te horen. Het ontbijt is om 6.30. We zitten in dezelfde tafelschikking als gisterenavond. Ik vraag na het ontbijt om een klein schroevendraaiertje om de batterij uit de stappenteller te halen. Als ik hem weer terug stop, begint het piepen weer. Nog een keer erin en eruit en dan houdt het op. Ik moet het ding weer opnieuw instellen en daar heb ik nu geen zin in. Dan maar zonder stappenteller op stap. Ik wil weg, bijna alle henro-san zijn al vertrokken. Zoals gewoonlijk ben ik weer 1 van de laatsten. De afstand naar tempel 20, Kakurinji is 2,9 km en vanaf daar naar tempel 21, Tairyūji 6,7 km. Dan nog 4 km naar mijn overnachting in Sakaguchi-ya. Dat wordt totaal 13,6 km. Ik tel er nog 1 km bij voor het rondlopen in beide tempels. Ik schat dat ik 15 km ga lopen vandaag. Om 7.20 vertrek ik onder het genot van een warme café au lait. Het is bewolkt, er staat geen wind en het is niet koud. Eerst nog een klein stukje door het dorp langs het kanaal met de sakura en dan begint het bergpad, dat behoorlijk steil is en geasfalteerd. Dit pad heet tot aan tempel 21 de Awa Pilgrim Trail en vanaf hier tot aan tempel 20 is het een Henro-korogashi, pad waar de pelgrim neervalt. Over 2,9 km gaat het 500 m omhoog. Ik heb een pufje uit voorzorg genomen. Na half uurtje kan mijn jas wel uit, pffff....warm. Ik blaas uit bij een bankje met mooi uitzicht op Katsuura. Er staat hier een hele voorraad extra kongōzue. Voor de pelgrims die dreigen neer te vallen? Het ene echtpaar uit Kaneko-ya komt er aan, ik was dus toch niet de laatste. Zij zijn ook niet zo snel. We maken een praatje en stellen ons aan elkaar voor. Ze heten Keiko en Kōichi. Ik geef ze mijn osamefuda en we maken foto's van elkaar. Ze lopen door en ik volg ze langzaam, ik moet vandaag echt mijn adem sparen. |
 De genkan van Kaneko-ya  Vertrek uit Katsuura |
|
 De Awa Pilgrim Trail is Henro-korogashi.
|
Uitzicht op Katsuura |
 Met Keiko-san |
| Even later kom ik langs een mooie kyūkeisho, rusthut, met een rieten dak, echte stoelen en een WC. Heb ik even geen behoefte aan. Pas de laatste kilometer wordt het een echt bospad, met traptredes van boomstammetjes die bij nadere inspectie namaak zijn: beton met ijzer erin. Zo zijn de hekken hier ook vaak. Langs dit pad staan overal bordjes met hoe ver het nog is: 1100 m, 1000 m enz. Erg vervelend eigenlijk, het lijkt zo niet op te schieten. Bij 900 meter ga ik mijn stappen tellen. | ||
 Kyūkeisho, henro-rusthut |
Mizunomi-daishi, Daishi drinkwater |
 Vermoeiende trappen! |
| Na 222 stappen moet ik een adempauze nemen op een bankje met alweer een mooi uitzicht op het dal met de rivier. Het andere echtpaar uit de hostel komt langs en nog 2 henrosan. Ze stoppen niet om van het uitzicht te genieten, ohayō gozaimasu!, goeiemorgen, en weg zijn ze weer. Ik neem hier een korte yasumi, pauze. Om 9.15 ga ik door, nog 600 meter. Om 9.30 sta ik voor toegangspoort met grote kraanvogels als wachters. Dit is Kaku-rin-ji, de Kraanvogel Bos Tempel. |
||
Uitzicht op het dal met de Nakagawa
|
Jizō in het bos |
De Niōmon van Kakurinji
|
| Bij de wasplaats zet ik mijn rugzak neer. En daar is ook Max, 28 jaar, uit Neurenberg. Hij kampeert zoveel mogelijk langs de hele route en draagt 18 kg op zijn rug. Het valt hem niet mee, het is 's nachts nog erg koud hier. Ik geef hem de tip dat je ook in de stationshalletjes kunt slapen, die blijven dag en nacht open. Daar is altijd een WC met een wastafel en niet onbelangrijk: een automaat met warme drankjes. En banken, die je soms ook aan elkaar kunt schuiven.
Dus in geval van veel kou en regen een prima plek om te kamperen. Hij geeft me een mikan en we wisselen onze osamefuda uit. Take care! Ganbatte!
Ik ga mijn ronde doen langs de Hondō en de Daishi-dō. Er waait hierboven een koude wind. Voor de Hondō zeg ik samen met een oude henro-san de Hartsoetra op. Er is hier veel moois te zien, naast de Hondō staan 2 mooie kraanvogels. De pagode is uit 1827 en is Cultureel Erfgoed van Tokushima. Er hangt een serene sfeer hierboven. Ik blijf een poosje zitten genieten van alles en eet mijn onigiri. Dit is wel een heel groot tempelcomplex en ik zie vast van alles over het hoofd. Ik blijf tot 11 uur en begin dan aan de afdaling en klim naar Tairyūji. Weer 6,7 km te gaan. |
||
 Max uit Neurenberg |
 Kraanvogel naast de Hondō |
 Detail van de pagode |
Ik gebruik bij deze afdaling 2 stokken, mijn knieën protesteren al snel. Om 12 uur ben ik bij weg 283. Ik zoek een plekje in de zon, die komt nu steeds even door, maar de wind is nog fris. Ik ga plassen verderop naast het pad, ik heb al een uur lang geen mens gezien. En net op 't moment dat ik opsta om mijn broek op te trekken komen er 3 jongens vanaf de weg het pad op gejogd. Ze kijken alledrie verschrikt als ze me uit de bosjes zien oprijzen. Ik eet hier een onigiri en mikan met mijn rug tegen de sokkel van een Jizō Bosatsu, beschermer van de reizigers. Nog 1,2 km naar de brug over de Nakagawa. Het is een mooie afdaling, langs bamboebos, een oude Shintoschrijn, nog een rustplaats en via een begraafplaats kom ik aan in Anan-shi bij weg 19. |
 Pauze bij weg 283 |
 Jizō Bosatsu dient mij als windscherm |
 Langs bamboebos |
|
Hier staat aan de weg een grote kyūkeisho, rustplaats voor henro. Ik ben daar om 12.45. Het lijkt wel een hangplek voor jongeren met een oude 3-zitsbank en een samenraapsel van stoelen, alles wel opgeruimd en schoon, het wordt door de dorpelingen verzorgd. Ik doe mijn schoenen en sokken uit en ga heerlijk languit op de bank liggen. En ik neem een pufje en paracetamol tegen de pijn in mijn knieën, als voorbereiding op de laatste klim, van 50 m naar 600 m over 3,3 km. Dat is ook een Henro-korogashi. Mijn fles mugicha, gerstethee, is leeg, ik ga verder op water. En daar komt al weer een buitenlandse jongeman aan. 'Hello, where are you from?' Het is Justin, 24 jaar, uit Seattle. We praten even, hij overnacht ook in Sakaguchi-Ya, dus we zien elkaar bij het diner vanavond. Justin gaat door en ik blijf nog poosje uitrusten, moed verzamelen voor de laatste klim. Om 13.30 ga ik verder en steek de Mizui brug over. Er stroomt niet veel water in de Nakagawa. |
||
 Kyūkeisho in Anan-shi |
 Justin uit Seattle |
 De Nakagawa |
| Eenmaal over de brug wordt het pad snel steiler. Tot mijn verbazing komt er op dit bergpad ineens een henro op een motor me tegemoet. Hoe krijgt hij dat hier voor elkaar? Lijkt me geen lolletje op die trappen hier. Er loopt een beek, de Wakasugitani, langs het pad, waar ook al niet veel water in stroomt. Ik hoor alleen vogels en kikkers. Ik ga af en toe gewoon midden op het pad zitten om bij te komen en om te genieten van de rust. Het verbaast me wel dat ik verder niemand meer tegenkom. Waar zijn al die andere henro toch die ik in tempel 20 zag? Ik ben zeker de laatste vandaag op dit pad, iedereen gaat sneller en pauzeert vast veel korter dan ik. Ik hou even een plaspauze bij de volgende hut en eet een Caloriemate. 20 min later moet ik al weer uithijgen, het pad is erg steil pad met vermoeiende traptredes. En ineens sta ik om 15.10 al voor de poort van Tairyūji! Terwijl ik had geschat dat ik vanaf de rivier minstens 2,5 uur over de klim ging doen. |
||
 Een motor-henro! |
 Genoeg kyūkeisho op deze route |
 Gedumpt? Laatste rustplaats bij Jinja? |
| Het is nog 200 m naar de nōkyōsho en daar staat Justin, hij is hier 10 min eerder aangekomen. Ik leg in de nōkyōsho eerst mijn iPhone aan de denki, stroom. Ik heb te veel foto's gemaakt, de batterij is helemaal leeg. Daarna eerst veel trappen op naar de Hondō en Daishi-dō. Ik zeg tweemaal de Hartsoetra op, dat is ook een goede oefening om mijn ademhaling in het gareel te krijgen. Daarna weer naar beneden voor de stempel, ik haal een café au lait en rust even uit, eet een mikan. Mijn iPhone staat inmiddels op 46%. En dan loop ik hetzelfde rondje omhoog en omlaag, nu om foto's te maken. Wat is het mooi hier. Er hangt een hele fijne sfeer tussen de hoge bomen op deze berg. En het is inmiddels lekker zonnig en er staat bijna geen wind meer. | ||
 Dainichi Nyorai |
 Magnolia naast de nōkyōsho |
 Brug naar de Hondō |
| Ik hoor steeds het gebrom van een motor achter de bomen vandaan komen en besef ineens dat het de Tairyūji Ropeway, de kabelbaan is. Ik volg de bordjes naar het gebouw en hoor dat ze tot 17 uur draaien. Ik koop gelijk een retourtje voor ¥2400. Vertrek om 16.40 en binnen 10 min zijn we beneden in Naka-machi. Ik kijk even rond in de toeristische winkel en loop een rondje buiten. Het is echt lekker warm nu, de sakura bloeit hier ook volop. 10 min later vertrekken we weer naar boven, de laatste rit van vandaag. Het is zonnig en helder en we hebben een schitterend uitzicht. Een aardige hostess geeft uitleg. Ik versta er wel wat van, zoals over het beeld van Kūkai dat daar op een bergtop zit. En over de beelden van Japanse wolven ergens op een helling. Als de hostess hoort waar ik ga slapen, wijst ze me het huis aan in het dal. Het lijkt nog ver weg, ik moet straks afdalen van 505 m naar 75 m. | ||
 Klik foto voor filmpje in de kabelbaan |
 Sanroku, halte Naka is erg toeristisch
|  De Ropeway hostess |
|
Precies om 17 uur haal ik mijn rugzak, die ik zolang op een bank naast de nōkyōsho heb laten liggen en ga op pad naar Sakaguchi-ya.
Nog eens 4 km bergafwaarts, dat voelen mijn knieën goed. Ik doe er precies een uur over. Het welkom in Sakaguchi-ya is hartelijk, maar ik moet wel opschieten, ik ben de laatste henrosan. Snel in bad, dan kan ik aan tafel. Even later schuif ik mijn yukata iets te laat aan mijn gereserveerde tafeltje naast Justin. Er zit een groep bushenro-met een paar kinderen erbij. En nog 5 alleenlopende henro, allen mannen, die bij ons zitten. Justin zegt dat hij zich al zorgen maakte waar ik toch bleef. Ik vertel hem van mijn retourtje met de Tairyūji Ropeway, dat het echt de moeite waard was. En dat wij eigenlijk wel een beetje gek zijn om dat allemaal te lopen, terwijl het ook in 10 minuten kan... Het eten is erg lekker, ik neem er een flesje warme sake bij, het is tenslotte zaterdagavond. Ik vind dat ik wat te vieren heb, het was een prima dag, schitterende tempels gezien en heerlijk gewandeld door de mooie natuur, ondanks pijn in mijn benen. De buschauffeur en een jonge monnik, die de busgroep begeleidt, komen na 't eten bij ons zitten. De jonge buschauffeur biedt ons bier aan. Ik bedank beleefd, ik hou het liever bij mijn sake. De buschauffeur spreekt wat Engels en wil van alles van ons weten en hoe wij het hier vinden. Justin spreekt geen woord Japans, dus alles gaat via mij. Het Engels van de chauffeur is maar zozo, zijn uitspraak is nauwelijks te verstaan. Hij kan beter gewoon Japans praten. We maken er een Japans-Engelse les van. Het wordt erg gezellig, er komen nog een oudere man en een meisje bijzitten en we blijven tot half 8 natafelen. Dit vind ik leuk en zo anders dan in Kaneko-ya gisteravond! | ||
 Bus-henro aan het diner |  Gezellig natafelen |  Justin en de monnik |
| Justin heeft toestemming gekregen om de computer in het kantoortje te gebruiken. Ik ga mee om te helpen met het Japanse toetsenbord. We vinden naast de PC het WiFi-kastje met het wachtwoord erop, dus ik kan gelijk mijn foto's in de stream laten gaan. Na Justin mag ik op de PC en ik zet een update op Facebook met wat foto's erbij.
Ik lees op Facebook dat Joost Veeken in B.H. Access zit in de buurt van tempel 11, Fujidera. Op mijn verzoek belt de okasan om 20 uur naar het hotel, maar Joost ligt dan al te slapen! Morgenochtend na het ontbijt maar terugbellen. Ik zou leuk vinden als we elkaar ergens kunnen treffen. Hij haalt me wel in denk ik, Joost is een jonge knul van bijna 19 jaar. Ik ken hem alleen via Facebook en email, ook al woont hij in Sint Pancras, vlakbij Alkmaar. We hebben elkaar 'ontmoet' op het Online Henro Forum van David Turkington. Ik doe mijn wasje en hang het te drogen onder de heater op 25 graden. Om half 10 ga ik nog een keer naar de ofuro. Ik masseer mijn pijnlijke kuitspieren en doe rekoefeningen in het hete bad. Voor het slapen gaan doe ik mijn inmiddels avondlijke routine: osamefuda schrijven, dagboek bijwerken, mislukte en dubbele foto's deleten en mijn rugzak weer inpakken. Om 23.30 neem ik een melatonine tablet en zet zachtjes 'Benedictus' van Jenkins op. Mooie muziek om bij weg te dromen... | ||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
