| < Dag 14 | ||
| Dag 15 Zondag 31 maart |
Op de thee bij Ojii-san |   |
| Sakaguchi-ya in Anan-shi ¥ 6615 tatamikamer met diner en ontbijt Tempel: 22 Byōdōji 平等寺, Anan-shi Afstand: 7,5 km |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
Ik ben om 5.30 wakker en ga om 6.15 naar de eetzaal. De groep bushenro zit daar al hardop de hartsutra te reciteren voor het ontbijt. Ik doe het laatste stukje mee. Er is weer voor mij gedekt naast Justin.
Hij gaat na de volgende tempel, Byōdōji, door naar Green House Juen waar hij slaapt. Na tempel 23 neemt hij misschien de trein en de bus naar tempel 24, Hotsumisakiji. Dat is de eerste tempel in Kochi, 75,8 km verder.
|
 Sakaguchi-ya |
|
 Regen en mist deze morgen! |
 Charmante selfie in regen-outfit |
 Vandaag een korte wandeling naar Byōdōji
|
| Iedereen neemt hartelijk afscheid en wenst elkaar een goede henro. Als ik om 8.15 wil vertrekken, regent het en net als ik mijn regenspullen heb uitgepakt en aangetrokken in de genkan, is het al weer droog. Ik trek alles weer uit, maar ik ben nog geen 200 m verder of het begint weer te plenzen. Dus alles weer aan en ik laat het voorlopig maar zo, ook al stopt deze regenbui weer snel.
Om 9.30 steek ik weg 195 over, er is daar een rusthut, Asebi, maar in dit miezerige, vochtige weer zit ik liever wat comfortabeler. Even verderop is een wegrestaurant annex winkel: Micho no Eki Wakiji. Ik heb er pas 3,7 km opzitten, maar besluit om hier een lange pauze te nemen. Het ziet er binnen gezellig uit, ik krijg van de dames achter de toonbank osettai: ocha en osenbei, groene thee en koekjes. Ik eet mijn laatste stuk uirō erbij op. Ik installeer me gemakkelijk aan een tafeltje en ga mijn 'administratie' bijwerken. Eerst schrijf ik in mijn iPhone mijn dagboek van gisteren af en dan zet ik alle mailadressen en tel. nummers van henrosan, die ik op osamefuda, naambriefjes, heb verzameld, in mijn Contacten. Daarna vul ik twee enveloppen: de één met het stapeltje osamefuda, een paar folders en de rekeningen van al mijn overnachtigen tot nu toe, de andere met een soetraboekje voor Yvonne en stickers voor Indy. In de keuken willen ze die wel even wegen: 70 en 60 gram, er moeten nog meer postzegels op, bij het eerstvolgende postkantoor morgen kan ik ze dus pas posten. Ik ben hier lekker uitgerust en loop om 11.50 pas weer verder... |
||
 Micho no Eki Wakiji |
 Onderweg in Anan-shi |
 Adem- plas- en lunchpauze op de trap |
| Het laatste stuk naar tempel 22 is een rustig pad, na een paar honderd meter wordt het asfaltweggetje een mooi bospad dat al snel begint te stijgen. Ik moet weer flink wat trappen klimmen. Ik neem een pauze en een pufje, want ik heb weer te weinig lucht. Ik heb pijn in li-handrug, daar zit een verdikking net voor mijn pols. Geen idee waardoor, maar ik neem 2 paracetamol in, want het hindert behoorlijk bij het lopen met de stok. De spierpijn in mijn benen valt nu reuze mee. Ik ga mijn schoudertas een poosje andersom dragen, want de riem begint te irriteren op mijn rechterschouder. Maar is verder alles prima! Het is droog, niet koud en ik geniet van dit mooie pad door een prachtig rustig bos. Ik hoor alleen vogelgezang, kikkergekwaak en gekabbel van een stroompje naast het pad. Ik heb nog maar ongeveer 4,5 km te gaan naar Byōdōji en Minshuku Sazanka, dus ik doe vandaag alles echt heel relaxed.
Mijn maag knort alweer, dus ik eet hier de onigiri als lunch.
Om 13.30 uur loop ik weer door. De afdaling gaat door een schitterend bamboebos. |
||
Nog 3 km naar tempel 22
|
Een teken dat ik het juiste pad bewandel |
Bamboebos |
| Als ik het bos uitkom zie ik een eenzame zwarte koe staan in een weilandje, daarnaast is een grote koeienstal, waar veel koeien instaan. Die zijn waarschijnlijk niet voor de melk, maar voor de slacht, maar zeker weten doe ik dat niet. Om 14 uur bij een bankje in 't open veld rust ik even uit en eet de osettai van gisteren op: Sojabonen in een sausje van kombu, een soort zeewier. Niet echt mijn favouriete snack... Terwijl ik daar zit komt er een gaijin henro aan. We blijven een praatje maken. Hij heet Václav, komt uit Praag, 33 jaar, is programmeur en soms, als hobby, ook webbouwer. We hebben dus wat gemeen. Hij spreekt Engels en ook een aardig woordje Japans. We lopen al pratend de laatste kilometer naar de tempel. |
||
 Eenzame koe in de wei |
 Václav uit Praag |
 Gezicht op Anan-shi |
Vlak voordat we bij de tempel spreekt een oude man ons aan in het Engels: 'Come to my house, please, you are very nice, this is a lucky day!'. Wij gaan mee naar binnen. Deze ojii-san (opa, oude man) woont in mooi, 120 jaar oud boerenhuis. Zijn kleindochter maakt koffie voor Václav en thee voor mij. We krijgen er koekjes en broodjes bij. Ojii-san, die 85 jaar is, maakt foto's van mij en Václav met flitslicht. En hij zegt aldoor: 'You are very nice!' Zijn camera is een oud ding, nog met een rolletje erin, en met plakband gerepareerd. Of die ook echt werkt wordt ons niet duidelijk. Van zijn kleindochter begrijpen we dat hij wat aan het dementeren is. Af en toe staat hij op, kijkt wat afwezig rond en loopt wat heen en weer, alsof hij niet weet waar hij is. En dan ziet hij ons, gaat weer zitten en begint van voren af aan: 'This is a lucky day! You are very nice!. En flitst hij nog maar eens met zijn camera. We hebben een gesprekje in het Engels en Japans: Hij spreekt Engels tegen ons en wij praten Japans terug. Ik film hem een stukje, hij doet me erg aan mijn schoonvader van 96 jaar denken. Dit is echt een erg leuke ontmoeting, we praten nog wat met hem en zijn kleindochter over hun huis. De koffie en thee smaken ons goed. En natuurlijk wil ojii-san samen met mij op de foto. Ik geef als dank een sleutelhanger met klompje en na een half uur worden we vriendelijk uitgewuifd, we krijgen koekjes mee. We lopen helemaal blij van deze osettai door naar de tempel. |
Ojiisan en Václav |
 Klik voor filmpje: 'You are very nice!' |
Afscheid |
| Om 15 uur zijn we daar. Het is er heel rustig. Byōdōji ligt tegen een heuvel aan met een hoge trap naar de Hondō, waar vandaan je een mooi uitzicht hebt over Anan-shi in het dal en de heuvels erachter. We doen er onze rituelen in alle rust. Ik praat nog wat met Václav en we wisselen onze naambriefjes met @adressen uit. Hij draagt een zware rugzak met 2 slaapzakken en een matje om te kunnen slapen in gratis hutten en draagt ook nog een grote Canon camera met een flinke lens. Hij heeft het dan ook erg zwaar soms. Hij komt voor de poort van de tempel de henrosan tegen die de vorige dag zijn portemonnee vond en een heel eind had gelopen om die aan Václav terug te kunnen geven. Wat was Václav blij en opgelucht geweest! Hij bedankt zijn redder in nood nog een keer uitgebreid en natuurlijk moet ik ze samen op de foto zetten voor de tempel. We nemen hartelijk afscheid, wensen elkaar veel geluk, ki wo tsukete, wees voorzichtig, en wie weet tot ziens? | ||
 Václav en de eerlijke vinder |
 Byōdōji |
 Gezellig diner bij Sazanka |
| Minshuku Sazanka is het eerste huis naast de tempel en ik word er hartelijk verwelkomd door okusan. Ik heb een mooi kamertje aan de straatkant. Hier zijn de kamers van het eetgedeelte gescheiden met alleen een shōji, papieren schuifdeuren en een gordijn. Maar alles is schoon, lekker Japans rommelig en kneuterig. Er slapen nog 3 henrosan. Ik mag mijn was in de machine doen en okusan roept me als het bad vrij is. Om 18 uur dient ze het eten op. Het wordt een gezellige maaltijd met 3 oudere mannen, zij lopen ook alleen. Ze doen kugiri-uchi: alle tempels bezoeken in 1 prefectuur. Morgen is hun laatste dag, dan lopen ze naar tempel 23, dat is de laatste tempel in Tokushima. We hebben veel plezier en we maken over en weer foto's. Taro-san, 69 jaar, spreekt een beetje Engels. Ze hebben veel vragen voor mij: waar ik vandaan kom, waarom ik de henro loop en over mijn manier van lopen, zo langzaam! Maar ze begrijpen het wel: het gaat tenslotte om het pad tussen de tempels. Ik leg ook uit dat ik alle tijd heb, tot 21 mei zelfs, dus ik hoef me niet te haasten. Ze geven me allerlei adviezen en ik krijg van Taro-san een pleister met warmte voor mijn zere hand, die nog steeds dik is. Ze geven me alledrie hun osamefuda met de beste wensen. Taro-san schrijft achterop zijn briefje: 'I am glad to see you. I hope to you good trip!' Okusan belt voor me en reserveert voor dinsdag bij de zenkonyado van Hashimoto. Dat ligt naast station Hiwasa even voorbij tempel 23, Yakuōji. Dat wordt mijn eerste gratis overnachting. Om 20.30 bel ik met Jaap. Hij viert Pasen met de kinderen. Ik praat met allemaal daar, 't meest met Jaap en Tycho, even met Noëlle en heel kort met Indy. Ze zijn bij Stefan in Hillegom en gaan later nog naar Jaap en Hetty, de ouders van Stefan. Gek idee dat ze nu Pasen vieren, hier is er niets van te merken natuurlijk. Er valt daar nu natte sneeuw en hier wordt het morgen 18 graden! Om 23 uur ga ik slapen, zoals elke avond met oordopjes in. Mijn raam staat stukje open, maar gelukkig is de weg hier heel rustig aan de rand van Anan-shi. Oyasuminasai! |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| < Dag 14 | ||
