| < Dag 10 | ||
| Dag 11 - Woensdag 27 maart |
Lunchpauze bij Softbank |   |
| Taishō-rō in Tokushima-shi - ¥ 6000 tatamikamer met ontbijt Tempels: 17 Idoji 井戸寺, 19 Tatsueji 立江寺 Afstand: 7 km lopen en 15 km JR Mugi Line van Sako-eki, Tokushima-shi > Tatsue-eki, Komatsushima-shi |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| Ik ben weer bijtijds wakker. Ik ben nu precies een week onderweg en besluit om het vandaag rustig aan te doen. Ik neem straks de trein naar tempel 17 en daarna wil ik eerst naar een Softbank winkel voor hulp bij 't aanvragen van WiFi. Tokushima is een grote stad, hier zal dat zeker lukken. Daarna wil ik verder met de trein naar Tatsue-eki, maar 500 m van tempel 19, Tatsueji. Ik heb geen zin om 10 km langs de drukke hoofdweg 55 te lopen. Om 7 uur krijg ik een uitgebreid ontbijt in de eetkamer. Ik eet alleen, Hirano-san is al vertrokken, maar ik zie hem vanavond weer in tempel 19, waar hij ook in de shukobo overnacht. Om 8 uur ga ik zonder rugzak naar het station en koop in de kiosk 2 verse onigiri voor mijn lunch. Ze kosten ¥210 = ca € 1,80. Daar koop je bij ons echt geen 2 belegde broodjes voor. Ik zit rustig 15 min te wachten op de JR trein van 8.21. Als ik de trein in de verte zie aankomen besef ik ineens dat ik op het verkeerde perron zit. Op de weg ben ik al gewend dat ze hier links rijden, maar hier had ik het even niet in de gaten. Dus ik ren trap op, trap af naar de overkant, hèhè, de trein op 't nippertje gehaald! En de groep van gisteren met hun leidster zit er ook in. Het zijn maar 2 haltes en om 8.30 staan we allemaal voor station Kō. En natuurlijk moet er een groepsfoto gemaakt worden met mij erbij. Het is vanaf dit station maar 2 km naar tempel 17, Idoji. Onderweg kom ik Toshi-san tegen, hij is al weer op weg naar tempel 18, Onzanji, bijna 18 km verder. Dat ga ik dus niet halen vandaag. Onderweg begint het zachtjes te motregenen. Voor het eerst doe ik het plastic hoesje op mijn sugegasa, hoed. Een paar henro-dames hijsen zich direct in hun poncho. Dat vind ik een beetje overdreven, zo hard regent het nu ook weer niet... |
 Mijn ontbijt in Taishō-rō |
|
 Kuramoto-eki |
 Met de henro wandelgroep |
 Bij 't minste spatje regen: Poncho's aan! |
| Bij de tempel drink ik eerst koffie uit de automaat. Dit keer koffie met melk van UCC, maar die is lang zo lekker niet als de kafe o re, Café au Lait van Georgia. Voor de Hondō doe ik mee met de groep bij 't opzeggen van de Hart Soetra. Ik voel me al minder onzeker, het is niet erg als je het niet foutloos op kan lezen, de Japanners zijn ook niet allemaal even tekstvast. In de nōkyōsho koop ik voor ¥400 een boekje met de Hart Soetra en andere mantra's in het Japans. Naast de kanji, de Chinese karakters, staat de uitspraak in hiragana, het Japanse alfabet, ernaast. Als ik daar wat op oefen kan ik het straks foutloos reciteren. |
||
 De Niōmon van Idoji |
 In de Hondō
|
 Reciteren voor de Daishi-dō |
| Ido-ji betekent Waterbron Tempel. Kūkai zou hier in 1 nacht met zijn staf een bron geslagen hebben. Je spiegelbeeld in de 5 meter diepe put kunnen zien brengt geluk; zo niet...ongeluk. Blij toe, ik zie mezelf duidelijk. Om de put heen is een kleine hal gebouwd, waarin ook een stenen beeld van Kūkai, door hem zelf gemaakt, in een schrijn is opgeborgen. Het heet Hikagiri Daishi, Tijdslimiet Daishi. Je kunt hier alleen op bepaalde tijden een wens doen. Er staat uitleg op borden in het halletje bij de bron. Ik snap er niks van, maar neem wel een flesje van het water mee. Baat het niet, schaadt het niet... Ik ga nog even op een bankje zittten en eet mijn 2 onigiri op, na het vroege ontbijt heb ik tegen 10 uur weer trek. De groep gaat verder en iedereen wenst mij een goede henro en ik hen ook. Ganbatte ne! |
||
 Hikagiri Daishi met de waterbron |
 Jizō Bosatsu |
 Sakura, kersenbloesem |
| Ik neem de trein van 10.36 terug. In Taishō-rō vraag ik naar de dichtstbijzijnde winkel van Softbank. Die zit op de weg naar het volgende station Sako, dus dat komt mooi uit. Om 11.30 loop ik bepakt en bezakt in de miezerregen langs de drukke hoofdweg 192. Genoeg convenience stores hier: 1 Sunkus, 1 Family Mart en 2 Lawsons. En verderop ook nog een McDonald's. Bij de Lawson koop ik weer onigiri en paar energierepen. Bij Softbank wordt ik geholpen door een meisje, ik leg haar mijn probleem uit en die vervolgens 1 uur bezig is om voor mijn iPhone WiFi aan te vragen. Ze moet bellen met een ander filiaal omdat ze het ook niet precies weet. Ik vind het prima, ik zit droog en geniet hier van mijn onigiri-lunch. Om 13 uur is het haar gelukt. Ik heb nu een account bij SWS1day. Voor ¥490 24 uur WiFi, betaald met mijn credit card. Ter controle kijk ik of mijn foto's in de stream gaan en jawel het werkt. Of het nu ook tot morgen blijft werken is maar de vraag. Zolang ik hier in Tokushima ben in ieder geval wel. Ik bedank het meisje heel hartelijk voor alle moeite. Dō itashimashite, geen dank, graag gedaan. Het is service van de zaak. Later blijkt dat de WiFi na een uur al uit is en ik krijg het die dag niet meer aan de praat, weggegooid geld dus. | ||
 Hoofdstraat 192 in Tokushima |
Mijn geduldige Wi-Fi-support |
 Softbank: Wi-Fi supotto (support) no 1 |
Voordat ik doorloop naar Sako-eki trek ik in een portiek voor de eerst keer mijn poncho aan, want het blijft nu wel gestaag regenen. Ik zie mezelf in een etalageruit: ik lijk de gebochelde van de Notre Dame wel. En mijn poncho is nog rood ook. Ach, wat kan mij het schelen, ik blijf herkenbaar als ohenro-san door mijn hoed en de stok: Respect! Maar blij toe dat ik de trein neem vandaag. Mijn benen doen pijn en de spier in mijn linkerbil steekt, zoals die wel vaker doet. Ik heb de trein van 13.15 en zit tegenover een oude henro-san, die niks zegt, ook al groet ik hem vriendelijk, hij kijkt me alleen de hele tijd strak aan. Maar ik mag wel een foto van hem maken. De trein komt om 13.10 aan op Tatsue-eki en 10 minuten later loop ik tempel 19, Tatsueji, al binnen. Ik doe snel alle rituelen in de regen, wat best lastig is met een poncho aan: kaarsjes en wierook aansteken. Daarna meld ik me in de shukubo. Ik ben veel te vroeg, maar mag wel blijven en om 15 uur op mijn kamer. De ofuro is open, dus ik ga eerst bijkomen in het hete water, goed voor mijn spieren. |
 Henro-san in de trein |
 Tatsue-eki |
 De zijingang van Tatsueji |
| Als ik weer terugkom in de lobby zie ik Hirano-san, hij is net aangekomen. We installeren ons op de gemakkelijke bank en kletsen bij. Ik krijg het koud bij de voordeur, want die gaat nu voortdurend open, er komen groepen henro-san aan, die met de bus zijn. Ik vraag of we ook ergens anders kunnen zitten. Dat kan niet, maar even later brengt de shukubo-dame me een grote, warme omslagdoek. Mijn iPhone weigert nog steeds vaste nummers te bellen, dus Hirano-san belt voor me naar de ryokans die liggen tussen tempel 19 en 20. Ze zitten helaas vol. Het heeft dus niet veel zin om morgen die kant op te gaan en ik besluit om na tempel 18 naar Tokushima terug te gaan. Nog een rustdag extra, dat is niet verkeerd. Volgens het lijstje van Willy M. is Business Hotel Orient geschikt, dus Hirano reserveert daar een kamer met ontbijt voor me. Als ik morgen in tempel 18 ben geweest, wil ik de trein terugnemen naar de stad. De shukubo-dame die ons de eetkamer wijst waar we straks ons diner krijgen, zegt dat er eerst een dienst is en vraagt of we daar heen willen. Natuurlijk willen we dat en om 18 uur gaan we naar de Hondō. Ik zie het echtpaar Mori weer, leuk om hier bekende gezichten te zien. Ik ga achterin op een laag stoeltje zitten naast Hirano-san. Mevrouw Mori komt naast me zitten, haar man moet op de grond, alle stoelen zijn bezet, het is een goedbezochte dienst. De monniken reciteren mantra's met klankschaal en trommels. Ik kan inmiddels bijna foutloos met de Hart Soetra meedoen, meelezend in mijn routegids. Daarna lopen we allemaal langs de grote Boeddha en doen gasshō, danken. Blijkbaar zijn we nu allemaal spiritueel gecheckt en mogen we door met onze henro. Na de dienst worden we op de plafondschilderingen gewezen en we lopen rond in de Hondō om alles te bewonderen. Het hele plafond zit vol kleurige, moderne schilderijtjes, gemaakt door studenten van de Kunst Universiteit in Tokio. |
||
 De Hondō |
 Kōbō Daishi
|
De tahōtō |
| In onze eetkamer is gedekt voor 5 personen. Ik zit aan tafel met Hirano-san, het echtpaar Mori en tot mijn verrassing ook met Fukaya-san die ik in tempel 15 tegenkwam. Het is in deze shukubo echt een gezellige boel met groepen henro die 't met de bus doen en een groepje 'loslopende' henro zoals wij. De bus-henro eten met elkaar in grotere zalen. We krijgen een heerlijke maaltijd met veel verschillende vegetarische hapjes in even zo vele schaaltjes. Ik bestel een flesje warme sake en de 2 heren nemen shōchū. Meneer en mevrouw Mori zijn erg moe en vertrekken direct na het eten naar hun kamer, maar wij blijven gedrieën een poos natafelen. Fukaya-san spreekt ook Engels en we praten over klassieke muziek en over het orkest van Hirano-san. Ik leer veel Japans erbij zo, ze vertalen voor me en verbeteren mijn uitspraak. We vertellen elkaar over onze plannen met de henro. Ik doe tōshi-uchi, de hele henro in 1 keer. Hirano-san doet kugiri-uchi, een deel van de henro. Hij loopt morgen nog naar tempel 20 en neemt de dag daarna de trein terug naar Tokio om op 1 april de 70ste verjaardag van zijn vrouw mee te vieren. Fukaya-san is 82 jaar, komt uit Yokohama en doet ook tōshi-uchi. Hij is echt een ouwe taaie! We gaan samen op de foto en wisselen naambriefjes uit met onze @adressen. Fukaya-san belooft me een mail te sturen als hij thuis is. (Dat doet hij ook, op 15 mei krijg ik een mail van hem met de foto die Hirano-san van ons 2 maakte. Hij was op 7 mei weer thuis.) | ||
 Natafelen met Hirano-san en Fukaya-san |
 Met Fukaya-san |
 In de gang van de shukubo |
| Tegen 20.30 uur ga ik naar mijn kamer. De meeste henro-san hebben zich dan al teruggetrokken. Hun hoeden hangen keurig aan de kapstokken op de gang, het is een grappig gezicht. Ik werk mijn dagboek bij, check mijn mail en chat nog wat met Jaap en Yvonne. In mijn routegids kijk ik bij Tokushima wat ik daar morgen kan gaan doen, het liefst ga ik naar een onsen, een warm bronnenbad. Ik zie er een naast het Bunka no Mori Culture Park: Hachiman Onsen. Dus morgen loop ik na tempel 18 door naar Chūden-eki en vandaar met de trein terug naar Tokushima, station Bunka-no-Mori. Inmiddels is hier nu erg rustig geworden en om 22 uur ga ik slapen. | ||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| < Dag 10 | ||
