Wandelen met Kūkai

< Dag 8		Dag 10 >
Dag 9 - Maandag 25 maart	Dwalen met Hirano-san
Nabeiwa-sō in Kamiyama-machi - ¥ 6800 tatamikamer met diner en ontbijt Konchiji 建治寺 (geen henro tempel) in Tokushima-shi Afstand: 15 km
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
Na een goede nachtrust en een lekker ontbijt ben ik om 7.30 klaar om te gaan. Ik krijg een lunchpakketje mee met onigiri. Alle andere henro-san zijn al vertrokken. Ik besluit het rustig aan te doen vandaag, ga niet terug naar tempel 12, ik vind het goed zo. Tempel 13, Dainichiji, is 21,9 km verder en dat ga ik vandaag niet halen. Ik wil overnachten in B&B Yasuragi in Kamiyama, ongeveer 12 km verder. Het is grijs weer, maar niet koud. Om 8 uur ben ik al door 2 henro-san ingehaald, waaronder een jonge vrouw die ik al eerder gezien heb. We maken even een praatje, zij gaat vandaag wel door naar Dainichiji. Al gauw stijgt het pad en dat zal doorgaan tot 450 m zie ik op mijn kaart. Ik ga even op een bankje uithijgen en neem een pufje. Terwijl ik daar zit komt de jonge vrouw terug. Ze was het verkeerde pad opgegaan en het goede pad, de kortste route naar Dainichiji, blijkt te beginnen achter het bankje waarop ik zit. Lachen dus. Ben blij dat zij dat op tijd in de gaten had, want ik zou zo achter haar aan zijn gelopen. Ganbatte ne! Ze gaat er met een vaart vandoor. Ik volg op mijn gemak. Het is een steil, smal pad vol rotsen, prachtig! Ik hou van dit soort paden. Ik pak wel mijn Lekistok erbij, doe jas uit, hoed af en zet mijn klep weer op. Na ongeveer 1 uur bij ben ik over het hoogste punt en kom ik bij tempeltje Kagami-Daishi met toire (toilet) en geniet daar van een welverdiende pauze. Ik voel me erg op mijn gemak zo in mijn eentje in het bos en geniet van de rust bij deze kleine tempel. Ben blij dat het redelijk soepeltjes gaat na de vermoeiende klim van gisteren. De spierpijn valt ook erg mee. Hierna is het 5 km tot de volgende rustplaats. Al gauw ben ik het bos uit en gaat het almaar bergafwaarts langs een smalle kronkelende asfaltweg met mooi uitzicht op het dal. Het is een rustige weg met veel bloeiende kersen- en pruimenbomen erlangs. In de verte zie ik in het dal het stadje Kamiyama en de rivier Akui-gawa.		Japanse nep-kraanvogels naast de vijver Het juiste pad!
Beetje moeilijk, maar mooi pad	Pauze bij Kagami-daishi	Overal sakura, kersenbloesem
Om 10 uur ben ik bij de henro rusthut waar 3 oude dames me welkom heten. Ze geven me osettai: een handvol 10 yen muntjes, voor de offers in de tempel. Ze willen van alles van me weten: waar kom ik vandaan, hoe oud ben ik en of ik alleen loop en de hele henro doe. En tot waar ik vandaag loop. Ik ga bij ze zitten en geef in mijn beste Japans antwoord op al hun vragen. Ondertussen eet ik mijn onigiri. Ik vraag naar het bloemenfestival, de Hanami Matsuri. Dat is zaterdag al geweest vertellen de oude dames. Heb ik helaas gemist dus. Het is lastig ze te verstaan, ze spreken dialect. Ze zijn alledrie 80+, kleine, taaie boerenvrouwtjes. Het echtpaar Mori komt er ook weer aan, zonder de moeder dit keer. Die moest een dagje bijkomen van de zware klim. Het wordt echt gezellig, Mori-san deelt snoepjes uit. Er komen nog meer henro-san langs, maar die lopen snel door zonder osettai van de oude dames aan te nemen. Die hebben haast...
Een mooie, nieuwe rusthut	De Mori's worden verwelkomd	De osettai dames van het dorp
Tegen 10.40 loop ik weer door. De zon laat zich inmiddels ook zien af en toe. Ik zie een rij fūsha, windturbines, in de verte op de bergen. Maak er een panoramafoto van voor Jaap. De rivier in de diepte is een mooi gezicht, er staat nu niet veel water in. Dat zal straks in de zomer met de vele regens wel anders worden. Ik kom langs een houtzagerij, waarvan de planken gewoon langs de weg zijn uitgestald. Wat een heerlijk rustige morgen om zo naar beneden te wandelen. Als ik tegen 12 uur Kamiyama nader denk ik dat er een groep kinderen stil naar me staat te staren, maar als ik dichterbij kom blijken het levensgrote poppen te zijn. Dat zal wel met het dorpsfeest te maken hebben. Verderop in de straat zie ik nog meer poppen voor de huizen zitten of staan. Ik loop richting de rivier Akui-gawa. Op zoek naar een winkel krijg ik snoepjes van een vrouw in mijn hand gestopt: arigatō! Ik koop mijn eerste café au lait van deze dag uit een automaat en in een klein winkeltje van een oude vrouw vind ik zoete mochikoekjes. Ze kosten ¥360, maar ik krijg ze voor ¥200: nog meer osettai. Ik vind een plekje naast de brug aan het water voor mijn pauze met koffie en koekjes. Jammer genoeg zijn die nogal oudbakken.
Akui-gawa	Spelende kinderen? Nee, poppen!	Naast de brug in Kamiyama
Als ik doorloop kom ik Hirano-san weer tegen, leuk! We maken een praatje, hij is op zoek naar iets te drinken en we lopen samen verder naar de volgende automaat. Hij heeft een overnachting gereserveerd in tempel Konchiji, een tempel die niet bij de 88 tempels hoort. Ik zie op mijn kaart dat het niet ver van B&B Yasuragi is. En ik heb net gelezen in het lijstje van Willy Maas, die vorig jaar de henro liep en mij informatie opstuurde, dat 't daar niet zo gezellig is. Het wordt gerund door een ex-militair. Dus ik vraag aan Hirano of hij weet of ik ook in die tempel kan slapen. Hij belt ze direct op en het is goed: ik krijg zijn kamer en hij moet nu een kamer delen met een andere henro-san. Maar dat heeft hij graag voor me over. We vervolgen samen deze mooie wandeling in de zon langs de Akui-gawa. Hirano vertelt me over het vangen van vissen hier met behulp van akelige vogels: de u (う, 鵜). Ik zoek het woord op in Midori en jawel hoor, dat is de aalscholver. Dat is bij ons ook een lastige vogel. En hij vertelt me wat er uitgebeeld wordt met al die poppen die hier overal staan. Eén of andere oude geschiedenis over een shōgun en gevechten tussen samoerai. Het is best fijn om een poosje met iemand te wandelen. We hebben hetzelfde tempo, dat scheelt.
Niet veel water in de rivier	Poppenspel	Op weg naar Konchiji met Hirano-san
We krijgen trek en gaan op zoek naar een restaurant. Over de brug voorbij een postkantoor vinden we er een, die eigenlijk dicht is, maar waar ze voor twee hongerige henro-san wel wat klaar willen maken. We krijgen voor ¥750, dat is nog geen € 6,50, een lekkere portie sushi, misosoep en thee. We praten over muziek en luisteren naar een stuk van Williams op mijn Iphone. Hirano is al 60 jaar amateur-fluitist en zijn vrouw zingt. Hij is oprichter van een amateur symfonieorkest in Tokyo en en weet dus veel van klassieke muziek. Ik vertel hem over het Lindegrachtconcert bij ons in Alkmaar en laat de website daarvan zien. Het is fijn om wat langer met iemand te praten met dezelfde interesses. Zijn Engels is heel goed, ik vind het wel even fijn en minder vermoeiend om zo een gesprek te voeren.
Shidarezakura, treurkersenboom	Een heerlijke sushi lunch	Uitzicht vanuit het restaurant
Om 15.15 gaan we verder en met behulp van Hirano's Japanse routegids, waar ik niets van snap, gaan we op zoek naar de tempel. We moeten al gauw van de weg af en volgen een smalle weg. Hirano aarzelt even en zegt dan dat we linksaf moeten. Dat pad wordt al snel een steil en rotsig bospad omhoog. En het wordt steeds smaller en vager. We hebben nu allebei onze 2 stokken nodig en na een poosje is wel duidelijk dat we verdwaald zijn. Ik probeer uit de Japanse kaart wijs te worden en te vergelijken met mijn kaart, waar 2 kronkelige weggetjes naar Konchiji op staan. Maar ik heb geen idee op welk pad we nu zitten. Er staat wel een paaltje met nummer 11 en even later zien we er een met nummer 12. Even denken we dat die slaan op tempels. Maar dan komen we op een open plek waar een hoogspanningsmast staat. Haha! We moeten wel lachen om onze vergissing en ik herken nu ook de kanji voor denki 電気 (elektriciteit) op de paaltjes. En inderdaad we staan bij denki-mast nr 12. Ergens beneden in de verte zie ik een weg en bouwland, dus ik zeg dat we die kant maar op moeten gaan. Terug naar de bewoonde wereld. We ploeteren door met hulp van onze stokken over een steil pad door hoog gras en struikgewas naar beneden en komen dan uit bij een oude boerderij.
Het pad wordt smaller en dichter	Verdwaald! Welke kant nu op?	Naar beneden...daar is een weggetje.
Die boerdeij is van Abe-san en zijn vrouw. Het zijn 2 kromgegroeide mensjes en ze zijn enorm hartelijk. Als Hirano vertelt hoe we verdwaald zijn en waar we naar toe willen keert Abe-san gelijk zijn auto en zijn vrouw haalt koekjes en blikjes Pocari Sweet voor ons. We blijven een poosje uitrusten met hen op een bankje voor hun huis en we maken natuurlijk foto's van elkaar. Hun familie woont hier al 500 jaar. Hirano noteert hun adres en belooft hen de foto's op te sturen als hij weer thuis is. Vervolgens brengt Abe-san ons naar Konchiji. Het is zeker een half uur rijden naar beneden en terug naar de weg langs de rivier. We komen weer langs het restaurant en rijden nog een stuk langs de rivier voordat we weer omhoog gaan. We waren echt totaal de verkeerde kant van die berg opgelopen. Om 16.45 zijn we bij de tempel en we bedanken Abe-san uitvoerig. Konchiji is een mooie tempel, het ligt hoog op de heuvel met een prachtig uitzicht. We doen onze rituelen samen met een gebed voor Abe-san en zijn vrouw en halen onze stempel precies om 17 uur.
Bij de boerderij van Abe-san	Abe-san en zijn vrouw	Aankomst bij Konchiji
Ik krijg een mooie grote kamer. Hirano deelt een kamer met henro Sakai-san. Ik mag als eerste in de ofuro. Ik blijf lekker lang in het hete bad en doe rekoefeningen, mijn beenspieren zijn nu behoorlijk stijf en pijnlijk van het klimmen en dalen. Ik was mijn kleren en hang alles te drogen onder de airco met warme lucht. Daarna is het genieten van een uitgebreide maaltijd samen met Hirano-san en Sakai-san. Onze gastvrouw heet Michiyo Kume en ze komt er gezellig bijzitten. Zij is de moeder van de jonge monnik die hier de diensten verzorgd. Op aanraden van Hirano belt ze voor me naar Taishō-rō bij Kuramoto-eki, station, in Tokushima. Daar gaat Hirano-san morgen ook slapen. Dus ik ben weer verzekerd van een slaapplaats, dit keer alleen met ontbijt.
Kikkers zijn gelukbrengers	Sakai-san, Hirano-san en Michiyo-san	Mijn mooie ruime kamer
Morgenochtend om 6.30 ceremonie en 7 uur asagohan, ontbijt.
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 8		Dag 10 >