Ik loop voor de laatste keer een stuk over het Geopad langs de nog steeds flink tekeergaande zee. Om half 10 ga ik het pad op naar tempel 24, Hotsumisakaji. Dat is gelijk weer steil met trappen en ik moet een kwartier later al even rusten. Ik ben nog steeds snel buiten adem en neem een pufje voor het laatste stuk omhoog. Een poes loopt een stukje met me mee, tot aan de grot waar Kūkai's moeder voor een storm kon schuilen. Volgens de legende maakte Kūkai die grot. En nog geen 20 minuten later ben ik boven. Deze klim valt uiteindelijk toch wel mee.

In de eerste bocht voorbij de poort waai ik bijna omver, mijn hoed gaat ervandoor en mijn stok wordt uit mijn hand gerukt, zo hard stormt het hierboven aan de deze kant van de kaap. Maar wat een schitterend uitzicht over de oceaan: veel witte schuimkoppen. Muroto en de vissershaven liggen in de verte. Het is heel zonnig en erg helder. ik kan er niet genoeg van krijgen en blijf maar foto's maken. Als ik beneden ben, besluit ik over het groene pad langs het water te lopen, via de vissershaven van Muroto kom ik dan weer op het henropad uit.

Terwijl Joost op me wacht, ga ik mijn rituelen doen. Als ik terugkom bij Joost is Ken, de Australiër met wie hij de eerste dagen hier heeft opgetrokken, net aangekomen. Ken heeft gisteren in de stromende regen meer dan 50 km over weg 55 langs de kust gelopen naar tempel 24! Hij was helemaal kapot en zijn Iphone ook, want die had hij in in de zak van zijn regenjas laten zitten en die was daar dus helemaal verzopen. Hij blijft hier nu ook een dagje rusten in de shukubo van deze tempel. Het is een positieve vent, hij is getrouwd met een Japanse en heeft 2 kleine kinderen. Hij heeft 3 jaar in Tokyo gewoond en spreekt een aardig woordje Japans. Fijn voor Joost dat hij met hem op kon trekken. We gaan Ken vast nog wel eens tegen komen, hij heeft de tijd tot begin juni. Als ik mijn stempel ga halen vraagt de dame daar hoe we naar Hamayoshi-ya willen gaan. Ik zeg dat we niet alles kunnen lopen en dat we proberen een lift te krijgen op weg 55.

In Hamayoshi-ya is er eerst wat verwarring bij het verdelen van de kamers. De oude vrouw die ons ontvangt ratelt in een voor mij onverstaanbaar Japans dialect. Maar na enig geharrewar is het me duidelijk dat ik een kamer beneden krijg en Joost boven. De kamers zijn nogal stoffig, zoals alles hier een beetje smoezelig is. Ik begrijp van okusan dat de o-furo, de badkamer, nu in gebruik is voor de heren. Er komt net een henro-san uit en Joost is aan de beurt. Het bad voor de dames is gesloten en de herenbadkamer is een uurtje later voor mij omgetoverd tot damesbadkamer. En die is gelukkig wel schoon.
Als we allebei fris gewassen zijn en ik wat uitgerust ben, maken we om 17 uur een ommetje door 't dorp langs het postkantoor, we hebben allebei kontant geld nodig. Maar het hokje met de pinautomaat is nu dicht. We lopen terug over het strand. Het is nog steeds lekker zonnig en het waait al wat minder.