< Dag 17  
Dag 18 Woensdag 3 april
Eindeloos klimmen en dalen zonnig
Zenkon-yado Hashimoto naast Hiwasa-eki, Minami-machi - gratis slapen en diner
Uchizama-sō, Mugi-machi
Afstand: 12 km / 11 km lift vanaf Nr 1 Observatory, Minami-awa Sun Line > Uchizama-sō
>Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.

Miho-san en ik zijn allebei al om 5.15 wakker. We praten nog wat terwijl zij haar spullen pakt en we onze adressen uitwisselen. Ze neemt de eerste trein van 6.16, maar ik snap nog steeds niet waarheen, want ze wil ook in Mugi eindigen. Dus misschien komen we elkaar nog tegen vandaag.
Ik vertrek om 7 uur. Het is helder en zonnig, maar met een frisse wind nog. Op het plein voor het station ontmoet ik henro-san Herve. Hij is Fransman, woont in de buurt van Kobe en is getrouwd met een Japanse. Hij loopt de henro ter nagedachtenis van zijn schoonvader, die hem zelf 3 keer had gelopen. Hij had het graag een keer samen met hem willen doen, maar het kwam er nooit van, hij had het te druk. Nu loopt hij met een foto van zijn schoonvader in zijn tas naast de kaarsjes en wierook.
We gaan samen inkopen doen in de Sunkus en vertellen elkaar onze belevenissen. Ik koop van alles voor mijn ontbijt en lunch: bananen, energierepen en sushi, maar mijn eetlust is nog niet terug, ik voel me nog steeds een beetje misselijk. Heb alleen nog maar water gedronken tot nu toe.
We hebben allebei duidelijk behoefte om te praten met iemand die we goed kunnen verstaan. We blijven nog een poosje zitten in de zon naast de winkel. Als ik hem vertel van die vieze boel bij Hashimoto, mijn eerste ervaring met een gratis slaapplek, geeft hij me naam en telefoonnummer van een sokagakku, een soort boeddhistische kloostersschool, in Kaiyō, waar je als pelgrim ook gratis schijnt te kunnen overnachten. Zijn vrouw had dat voor hem opgezocht, maar hij gaat er niet heen. Herve wil vandaag veel verder lopen, samen met Amalia, die hij ook gisteren ontmoet heeft. Ze denken tot aan de grens met Kochi te kunnen komen, bijna 36 km! Pas na bijna een uur gaan we ieder weer ons weegs, nadat we @adres en telnummer uitgewisseld hebben. We beloven contact met elkaar te houden.

Miho-san
Miho-san

Ki wo tsukete!
Ki wo tsukete!
Restaurant Hashimoto
Restaurant Hashimoto
Herve-san
Herve-san
De pagode van Yakuōji
De pagode van Yakuōji
Ik loop eerst weer naar tempel 23, Yakuōji, dat ligt nu in de stralende ochtendzon. Een paar jonge monniken zijn de vele bloesemblaadjes aan het opvegen. Er staat veel wind dus het sneeuwt nu voortdurend sakura blaadjes. Echt monnikenwerk dus! Ik loop hier op mijn gemakje rond en geniet van de prachtige bloeiende bomen en het uitzicht vanaf de heuvel waar de pagode staat. Die is pas opgeknapt zo te zien en schittert in het zonlicht. Er wordt nog gewerkt aan het pad eromheen. Na een uurtje rondkijken, foto's maken en de frisse zeelucht opsnuiven, krijg ik eindelijk trek in mijn ontbijt. Ik haal er koffie bij uit de automaat en ga een verdieping lager op een bankje zitten om te ontbijten. Een jonge monnik die daar aan het vegen is, maakt een praatje met me en een andere vroege pelgrim komt even bij me zitten. We houden het inmiddels gebruikelijke vraag- en antwoord gesprek: 'Waar kom je vandaan, loop je alleen en loop je de hele henro en hoe lang?'
Yakuōji
Klik op foto voor filmpje in Yakuōji
Yakushi Nyorai
Yakushi Nyorai
Vegende monnik
Bloesemblaadjes-vegende monnik
Om 9 uur neem ik met moeite afscheid van deze prachtige tempel. Ik neem de blauwe route, het officiële Shikoku wandelpad van het Ministerie van Milieu, vanaf de rivier langs de haven, over de brug naar de heuvel erboven. Daar staat een shiro, kasteel. Bij de parkeerplaats daar begint de Shikoku-no-michi langs de kust richting Mugi. Ik wijk hier dus af van de rode henro-route op de kaart, want die gaat langs de drukke hoofdweg 55 met veel tunnels, daar heb ik geen zin in. Ik heb me zelf beloofd om de drukke wegen en tunnels als het even kan te vermijden i.v.m. met de uitlaatgassen en de herrie. Ook al moet ik daarvoor soms kilometers omlopen.
Ik krijg het al erg warm van dit eerste stuk omhoog, ik loop te zweten en ga me eerst uitgebreid opfrissen in het invalidentoilet op de parkeerplaats en trek een schoon shirt aan. Het toilet is zo ruim en schoon dat je het in geval van nood als slaapplaats zou kunnen gebruiken, als je tenminste je eigen matrasje en slaapzak bij je hebt. Ik zal Yvonne hierover over tippen. Ik koop nog wat extra blikjes sap en een fles water uit de automaat, want onderweg zal ik op dit wandelpad geen winkeltjes en automaten meer tegenkomen.
Langs de haven...Langs de haven...
...over de brug. ...over de brug...
Op de heuvel met het kasteel.
...naar de heuvel met het kasteel.
Ik ga het kasteel nog even bekijken, een korte klim, maar er is niet veel te zien, het is gesloten. Als ik weer beneden kom zit er een groep mensen op kleedjes. Ze gaan picknicken onder de sakura met de roze lampions, het is hier duidelijk een favoriete plek om de Hanami te vieren. Dat is misschien wel 1 van de laatste dagen dat het kan, want de wind is erg hard hierboven en de bloesems zijn zo snel weggeblazen.
Om 10.30 ga ik op weg naar Mugi, mijn stappenteller staat dan op 3,8 km. En ja hoor: Neem ik toch eerst nog even de verkeerde afslag. Het kronkelende, steile weggetje loopt dood bij het water! Sta ik ineens aan de overkant van de vissershaven op een rommelig terrein. Er ligt veel afgedankte rommel: oude bootjes en ook gewoon afval, net als op veel plaatsen hier langs de kust. De vissers kijken niet zo nauw... Er ligt maar 1 vissersbootje in het water. De aanlegplaatsen zijn verder leeg, worden ze niet meer gebruikt of zijn alle bootjes op zee?
Een kijkje bij het kasteel
Een kijkje bij het kasteel
Picknick onder de sakura
Picknick onder de sakura
Aan het eind van het verkeerde pad
Aan het eind van het verkeerde pad
Tegen 11 uur ben ik dan eindelijk op het goede blauwe wandelpad. En dat ziet er gelijk veelbelovend uit, een mooi bospad hoog boven de rotskust met prachtige vergezichten. Al snel kom ik bij een bord: 6 km naar de Senba tunnel. Volgens mijn routekaart kruist dit pad daar de Minami-awa Sun Line, een toeristische autoweg die tot Mugi gaat. 3 kwartier later kom ik bij een mooi uitzichtpunt, ik doe mijn schoenen en sokken uit, ik voel drukpijn onder re-teen en plak er compeed op. Even uitblazen, poeh, het is warm en het pad klimt en daalt voortdurend en ondertussen heb ik prachtige uitzichten op Hiwasa met de tempel en de haven, de zee en de rotskust vlak onder me. De zee is schitterend blauw. Jammer dat ik hier nergens naar beneden kan om eventjes op zo'n klein zandstrandje te zitten en om pootje te baden...
Shikoku no michi wegwijzerShikoku no michi wegwijzer
Onbereikbare strandje
Onbereikbare strandje
Aan rustplekken geen gebrek hier!
Aan rustplekken geen gebrek hier!
Om 12.15 ga weer even op bankje zitten om al die verschillende wegwijzers hier te ontcijferen. Sommige blijken te wijzen naar een rustplaats met mooi uitzicht. Ik neem gelijk een pufje want mijn ademtekort speelt me weer parten bij al die trappen. Want die houden niet op! Iedere keer denk ik dat ik nu wel de laatste klim heb gehad en dan ga ik een stuk omlaag en ja hoor, weer een trap omhoog. Als ik het pad naar links omhoog volg kom ik op een rustplaats en daar loopt het pad dood. Dus weer naar beneden en toch maar rechts aanhouden.
Het loopt hier dood...
Het loopt hier dood...
... en gelukkig weer een bankje.
... en gelukkig weer een bankje.
Laatste blik op Hiwasa
Laatste blik op Minami en de tempel
Even later kom ik op een werkelijk schitterend uitzichtpunt. En er staat een bankje. Hier ga ik dus lunchen met de sushi, waar ik nu veel trek in heb. Het is heerlijk hier in de zon, er staat nog steeds een flinke wind, maar absoluut niet koud. Dit is echt vreselijk genieten, ik ben nog geen mens tegen gekomen sinds ik op dit pad loop, heb alles hier en dit uitzicht helemaal voor mezelf alleen. Ongelooflijk eigenlijk, dat er niet meer mensen lopen, het is zo prachtig! Ik blijf hier nog een half uur genieten, liggend op 't bankje, terwijl mijn wasje van gisteren, dat nog beetje nat is, hangt te drogen in de zon.
Een heerlijk plekje voor de lunch
Een heerlijk plekje voor de lunch
Achter het hek steil naar beneden
Achter het hek steil naar beneden
Genieten!
Genieten!
Als ik weer doorloop gaat het pad nog steeds op en neer en verdwijnt het meer en meer tussen de bomen, ik heb nu nauwelijks nog uitzicht op de zee. Na 8,5 km op mijn teller en nog veel meer steile trappen, neem ik weer een pauze en doe mijn hoed en sjaal af, want ik raak echt oververhit nu. Ik doe mijn zonneklep op om het zweet nog een beetje op te kunnen vangen. Om 15 uur ben ik bij een kruising met een wegwijzer waarop staat: Yamagawachi-eki, 6 km en 6.2 km naar Hiwasa-eki! Dat ik nog maar zo weinig kilometers heb gelopen geloof ik bijna niet. Maar mijn teller staat op 10,2 km. Met het stuk vanaf de tempel naar het kasteel erbij klopt het toch wel. Ik loop echt heel langzaam hier in die hitte met ademtekort. Ik ga weer even zitten en neem nog een pufje. Het wordt me bijna te veel nu...er lijkt geen einde aan dit pad te komen.
Trappen...
Trappen...
...buiten adem...
...buiten adem...
...en nog meer trappen.
...en nog meer trappen.
Na bijna een uur ben ik bij de afslag naar de Minami-awa Sun Line ben, en de teller staat ineens op 19,2 km! Dat kan echt niet, het komt door het klimmen en dalen, dan kan hij de stappen niet goed meer registreren. En dan loop ik nota bene toch weer een stukje fout, het zijpad dat ik op ga loopt dood in het bos. Ik moet weer omkeren en om 16 uur ben ik eindelijk op de Sun Line naar Mugi. Ik zie de Senba tunnel achter me en een een bord met: Mugi 14 km. Jeetje, dat had ik niet verwacht, zo'n end nog! Ik zie verderop de palmbomen van het 1e uitzichtpunt op deze weg. Ik had dat van bovenaf al eerder gespot, er is daar een WC en er staat een rij drankautomaten. Ik doe er nog bijna een uur over om daar te komen, de weg daalt en slingert en ik ben moe, voel mijn knieën en kuiten goed. Eerst maar even rusten hier, me opfrissen en drinken. Boven op het Nr 1 Observatory, zoals het op de borden staat, ontmoet ik de eerste mensen sinds ik het blauwe pad bij het kasteel op ben gegaan. Het zijn nota bene 4 Amerikanen uit Atlanta. Een ouder echtpaar met hun zoon en zijn vriendin. De zoon woont hier en geeft Engelse les aan kinderen. Ik vraag welke kant ze oprijden, want een lift voor het laatste stuk (ik schat zo'n 11 km) naar Mugi lijkt me wel fijn nu. Helaas gaan zij de andere kant op, terug naar hun hotel.
Om 16.45 loop ik door, dit is wel een heel erg rustige weg, al die tijd nog geen auto gezien die richting Mugi gaat. Gelukkig, net als ik de eerste bocht om ben komt er toch eentje aan. Ik steek mijn duim op en een aardige vrouw neemt me mee. Ze woont in Mugi en kent de minshuku waar ik ga slapen, Uchizuma-sō. Ze zal me bij de deur afzetten, wat een mazzel! Halverwege rijden we Miho-san voorbij, we stoppen even, maar Miho-san gebaart dat we door moeten rijden, ze blijft lopen. Blijkbaar is zij nog niet zo moe als ik...
Na nog een uur door het bos...
Na nog een uur door het bos...
...eindelijk op de Minami-awa Sun Line!
...eindelijk op de Minami-awa Sun Line!
Nr 1 Observatory
Nr 1 Observatory
Minshuku Uchizuma-sō staat langs de weg aan het eind van een kleine baai met een zandstrand en ik krijg een mooie kamer op de eerste verdieping met uitzicht op de baai. Ik ga direct in de ofuro en doe in het hete water veel strekoefeningen voor mijn pijnlijke kuiten.
Het zijn aardige, behulpzame mensen hier. De obasan, oma, doet mijn was in de machine, terwijl ik bad zit. Om 18.30 eet ik samen met een henrosan die beetje Engels spreekt en een nog een gast, een dikke jongeman die niks zegt en televisie blijft kijken onder het eten. Ik ben zo moe dat ik zelf ook maar weinig praatjes heb...
Het is een stoffige, rommelige boel bij het kantoortje en in de gang beneden, de keuken is een puinhoop, maar de gastenkamers, de eetkamer en de ofuro zijn schoon en netjes. En het eten is prima. Een kamer verderop zit de hele minshuku familie te eten: De gastheer en zijn vrouw met een erg druk zoontje, opa en oma en nog 2 grote jongens die hier werken.
Na het eten kan ik nog net mijn wasje redden uit de handen van de jonge gastvrouw, ze wil alles in de droger doen, maar dat mag echt niet met mijn kleren van merinowol leg ik haar uit. Ik hang alles te drogen op mijn kamer onder de airco op 24 graden.
Na wat heen en weer gepraat met een van de jongens op de gang bij de keuken krijg ik mijn iPhone aan hun WiFi. De huistelefoon rinkelt en even later gaat de gastheer er met zijn auto vandoor, ik begrijp dat hij een henrosan op gaat halen. Ik leg mijn iPhone op de gang naast mijn kamer, daar is het beste bereik. Er gaan aardig wat foto's in de stream naar huis. Als ik naar beneden ga komt Miho-san net binnen! Ze had het toch maar opgegeven, het was een te lange wandeling, het werd al donker. Dat is niet leuk lopen hier langs de wegen, die zijn meestal niet verlicht. We praten heel kort even, ze is bekaf en gaat na wat eten snel in bad en naar bed.
Ik vraag aan de gastheer of hij voor mij het nummer wil bellen dat Herve mij heeft gegeven, van die sokagakku in Kaiyō, en of hij wil vragen of ik daar morgenavond kan slapen. Hij doet het en na wat heen en weer gepraat zegt hij: Ii desho, het is goed hoor! Mooi en bedankt. Daar moet ik dan maar op vertrouwen.
Ik whatsapp nog wat met Jaap, vertel over mijn vele klimmen en dalen vandaag, er kwam geen eind aan, maar wat een schitterend pad langs de zee en prachtig weer! Hij is wel een beetje jaloers nu...het is nog steeds zo koud in Holland.
De hele familie is ondertussen lawaaierig in hun huis/eetkamer, opa en oma zijn aan het dollen met hun kleinkind, hij gilt het uit van plezier. Er hangt daardoor een heel huiselijk sfeertje hier. De neko, poes, des huizes brengt me een bezoekje en gaat er via mijn balkon weer vandoor. Ik laat met een gerust hart mijn iPhone de hele nacht in de gang liggen opladen en aan de WiFi.
Als ik om 22 uur onder mijn dekbed kruip, is het rustig in huis... Ik kan de wind en de zee horen ruisen.
Mijn kamer in Uchizuma-sō
Mijn kamer in Uchizuma-sō
Uitzicht vanaf mijn kamer
Uitzicht vanaf mijn kamer
De huiskat op bezoek
De huiskat op bezoek
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 17