Wandelen met Kūkai

< Dag 5		Dag 7 >
Dag 6 - Vrijdag 22 maart	Met lege maag loopt niet fijn
Minshuku Kotobuki-shokudō in Awa-shi - ¥ 6825 tatamikamer met diner en ontbijt Tempels: 6 Anrakuji 安楽寺 7 Jūrakuji 十楽寺 8 Kumadaniji 熊谷寺 9 Hōrinji 法輪寺. Afstand: 15 km
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
Ik heb goed geslapen en sta om 6.30 op. Bij het ontbijt gepraat met de enige andere henrosan. Ze heet Chiyomi. Ze spreekt geen Engels. Ze komt uit Fukuoka, is 44 jaar en hoopt de henro in 6 weken te kunnen lopen. We hebben naambriefjes uitgewisseld en zijn tegelijkertijd om 7.30 vertrokken. Zij is dus een stuk jonger en loopt veel sneller, wel 30 km op een dag. Ik ga haar echt niet bijhouden! We komen elkaar misschien nog wel eens tegen. Ki wo tsukete! Ze is al snel uit mijn zicht verdwenen. Het is maar een half uurtje naar de volgende tempel via rustige straatjes waar ik een groep meisjes tegenkom op weg naar school. Eén meisje loopt voorop met een vlag, die houdt ze op bij het oversteken. De schoolkinderen gaan hier heel gedisciplineerd naar school. Allemaal in uniform met hoedje of petje op en zeker in dorpjes en kleine stadjes waar vaak geen trottoirs zijn, lopen ze zo in een rijtje.		Met Chiyomi-san
Meisje met vlag voorop...	...en zo gaan ze naar school.	De Niōmon van Anrakuji
Om 8 uur ben ik bij 6 Anrakuji. Een hele mooie tempel met veel beelden. Het is er nog heel rustig. De eerste henro-san die ik er tegenkom is een Australiër. Even met hem gepraat, maar we worden al snel gestoord door zijn telefoon: De familie belt uit Australië. Hij gebaart van 'sorry', maakt het V-teken en gaat zijns weegs. Ik ga mijn ronde doen en reciteer 2x de hartsutra, dat gaat al beter. Maar of ik die ooit uit mijn hoofd zal kunnen opzeggen...? Ik drink mijn ochtendkoffie uit de automaat en ga de stempel halen. Ik krijg van een oud krom vrouwtje 2 sinaasappelen: osettai. Er zitten nog een paar vrouwen, vrijwilligsters, klaar met kratten vol sinaasappelen om vandaag uit te delen aan de henro-san. Het is er gezellig en ik ga er even bij zitten en maak een praatje. Ze prijzen mijn goede Japans. Nihongo jōzu desu!
Anrakuji	Henrosan uit Australië	Sinaasappelen osettai!
Om 8.45 uur ga ik op weg naar 7 Jūrakuji. Het is heerlijk weer, mijn jas kan uit. Ik koester me in de warme zon en geniet van het uitzicht op de bergen. Ik kijk al vol verwachting uit naar het lopen in die bergen de komende dagen! En ik geniet ook erg van alle bomen, struiken en bloemen die hier overal al volop in bloei staan.
Wegwijzer naar Jūrakuji	Jizō Bosatsu geneest hier oogkwalen	70 Jizō Bosatsu voor de mizuko
Half uurtje later ben ik al bij Jūrakuji. Ik doe mijn ronde en zeg 2x de hartsutra op. Er staat een Jizō Bosatsu naast de Hondō, die zou oogkwalen genezen. Verderop staan nog 70 kleine Jizō Bosatsu, om geaborteerde kinderen (mizuko = waterkind) te gedenken. Ik koop flesje warme ocha (groene thee) voor onderweg en nog voor ¥400 wierookstokjes in de nōkyōsho. Per tempel steek ik 2 x 3 stokjes aan, dus mijn voorraad slinkt nu snel. Ik neem hier een langere pauze en eet een koekje en een sinaasappel. Vanaf Jūrakuji is het 4,3 km naar de volgende tempel 8, Kumadaniji. Ik voel me lekker en fit. Ik besluit de groene route te nemen, die is wel wat langer, maar hopelijk rustiger. Ik eet nog een energiereep en loop langs bloeiende velden en steek de rivier over: Miyagochi-Tanigawa. Daar staat niet veel water in.
Het koolzaad bloeit hier al	Wegwijzer voor aruki henro. Links wijst naar nr 8, nog 3.3 km.	De rivier Miyagochi-Tanigawa
Om 11.30 neem ik weer een koffiepauze, wat fijn toch die automaten overal hier langs de weg! En ik doe compeed op mijn middelste teen links, want mijn eksteroog begint op te spelen. Ik doe andere inlegzolen in mijn schoenen, misschien scheelt dat. Bedenk me dat ik nog maar weinig te eten bij me heb totdat ik bij de ryokan ben: 1 energiereep en 1 sinaasappel. Ik moet op gaan letten of er winkeltjes of eettentjes zijn op het laatste stuk naar Yawata. Er staat wel iets in de routegids tegenover tempel 9: Awaji-an. Ben benieuwd of dat open is...
Wegwijzer voor de auto- en bushenro	De tahōtō van Kumadaniji	Bus-henro-san komen aan bij Kumadaniji
Om 12.30 ben ik bij Kumadaniji. Het is een mooie tempel met een Tahōtō uit 1774. Er is veel te zien, alleen de poort al is schitterend, met 2 felgekleurde wachters: Kongō Rishiki. En er lopen hier ook wat meer henro-san en gewone toeristen rond.
Naraen Kongō of Ungyō	De Niōmon van Kumadaniji	Misshaku Kongō of Agyō
De Hondō ligt boven aan een trap, ik doe daar de hartsutra en heb voor 't eerst wat ademnood, poeh, dat valt me tegen! Ik neem een pufje, want ik heb echt te weinig lucht en er is een nog hogere trap naar de Daishi-dō. En het is ook warm nu, ik loop te zweten. Als ik weer beneden ben eet ik de laatste energiereep en drink thee en veel water. Ik moet eerst even rusten. Daarna haal ik mijn stempel en loop ik nog wat rond, bekijk alles op mijn gemak. Ook op de parkeerplaats, waar een heel verhaal met mooie platen te zien is over Hemelse Nymfen: Tennyo. Het verhaal wat er bij staat moet ik nog eens vertalen... of laten vertalen.
Hondō gezien vanaf de Daishi-dō	De Hemelse Nymfen: Tennyo	2e Niōmon bij Kumadaniji
Als ik uitgerust ben ga ik om 13.30 op weg naar 9 Hōrinji. Op weg daarheen kom ik door een andere poort met een lange laan er naar toe. Ik denk dat dit de oude toegangspoort is van Kumadaniji. Die is gebouwd in 1687 en is de grootste Niōmon van alle 88 tempels op Shikoku. Het is een 'Important Cultural Property of Tokushima Prefecture'. De lucht is inmiddels betrokken en het wordt frisser. Het is maar 2.4 km naar tempel 9 en om 14.00 kom ik daar aan. Alles rustig bekeken, mijn rondjes gedaan en foto's gemaakt. Het eettentje Awaji-an tegenover deze tempel is helaas dicht. Ik krijg nu echt trek! Dan maar weer sinaasappel en warme thee, er staat wel een automaat gelukkig. En ik geef ¥100 aan een bedelmonnik die daar langs de kant van de weg zit. Om 14.45 ga ik op weg naar de ryokan, het is nog ongeveer 4,5 km. Bij een automaat drink ik weer koffie met melk. Soms zit er in die automaten ook blikjes warme maissoep of zoete azukibonen soep, maar helaas hier niet te vinden. En overal langs deze weg zie ik nu die reclameborden van een udonmakerij. Honger! Even voorbij Hōrinji kom ik langs een veld vol groene kolen, die geoogst worden. Ik zou er wel 1 rauw lusten.
Hōrinji	うどん Udon!	Kooloogst
Bij een rustplaats voor henro langs de straat staat thee klaar in een thermoskan. Ik ben blij dat ik weer even kan zitten. Er liggen ook osettai: o.a. zelf gemaakte tasje van gekleurde stofjes. Ik kies er eentje uit, altijd handig! Er komt een jongeman bij me zitten. Ik had hem al eerder gezien in Hōrinji bij de hondō, waar hij lang met gebogen hoofd stond te bidden. Hij heet Naoya en is 28 jaar. Hij loopt in deze voorjaarsvakantie ikkoku-mairi = de tempels van 1 prefectuur bezoeken. Nu dus alleen in Tokushima de 23 tempels in 9 dagen. Hij gaat vandaag nog door naar tempel 10, Kirihataji. Hij vraagt me van alles en wil graag zijn Engels oefenen. Ik vertel hem wat over mijn reden om de henro te lopen. Als ik hem vraag waarom hij het doet, vertelt hij dat hij het als een soort boetedoening ziet. Hij is een nogal een lastpost geweest toen hij nog studeerde, wilde niet deugen en heeft zijn ouders en andere familie veel problemen en verdriet bezorgd. Nu vraagt hij om vergeving bij elke tempel en belooft om in het vervolg goed te leven. Ik zeg dat ik denk dat het hem wel zal lukken, als hij na de henro weer thuis komt. Hij zal er sterker uitkomen, zeg ik, en dat je van je fouten kunt leren en een beter mens wordt. Hij vindt het mooi om te horen, zegt dat ik een 'wijze oude vrouw' ben. We wisselen naambriefjes uit en gaan samen op de foto. We drinken nog een kopje thee en dan gaat hij gaat met frisse moed door. Ganbatte, ki wo tsukete ne. Sayōnara!
Langs de straat in Awa-shi	Naoya-san	Ik ben weer op het juiste pad
Ik loop door naar Ryokan Yawata om 16.00. Het wordt nu echt kouder en ik doe mijn vest weer aan. Op een lege maag met pijnlijke voeten lopen is niet echt fijn, ik zal blij zijn als ik er ben... Ik snij een stukje af en moet even zoeken waar het is, het is aan de drukke weg 12 en ik loop eerst de verkeerde kant op. Om 17 uur ben ik er eindelijk, ik zie hier al weer hetzelfde grote reclamebord voor de udon, Yawata is vast hetzelfde bedrijf. Het is een echte business ryokan! Ik krijg een mooie kamer op de eerste verdieping. Het kost ¥ 6800 voor 1 nacht met diner en ontbijt. Diner is om 18 uur. Ik ga uitgebreid in de ofuro. Gelijk mijn wasje gedaan en op de kamer bij de airco op 25° te drogen gehangen. In yukata met huisjasje erover en op slippers ga ik naar het restaurant, dat heeft een gedeelte met lage tafels met kussens en gewone hoge tafels en stoelen. Ik ga in het lage gedeelte zitten op een kussen, maar wel zo dat ik met mijn rug kan leunen tegen de muur. Ik kies met behulp van de kok een heerlijk menu. Het is aardige jongeman die Engels spreekt, hij komt me alles uitleggen. Ik ben moe en erg hongerig van deze 2e dag lopen naar 4 tempels en geniet van al dat lekkere eten. Ik neem er warme sake bij, dat heb ik wel verdiend! Er zitten verder alleen nog 2 oudere henro-san te eten in hun yukata. Om 19 uur ben ik uitgegeten en ik reken op verzoek van de kok alles gelijk af.
De aardige kok	2 henro-san	Mijn diner in Ryokan Yawata: Oishii!
Bij de receptie belt een kordate dame voor me naar Ryokan Sakura in Yoshinogawa-shi vlakbij station Kamojima. Dat ligt iets meer dan 2 km van 11 Fujidera. Ze hebben daar een kamer voor me, weer met diner en ontbijt: ¥6300. Morgen moet ik wel weer gaan pinnen! En dan loop ik eerst heen en weer naar 10 Kirihataji zonder mijn rugzak, die mag ik hier zolang wel stallen. Ik ga naar mijn kamer en installeer me lekker op de futons met alle kussens in de rug, muziekje aan en kopje ocha uit de altijd aanwezige, elektrische thermoskan. Ik schrijf in mijn dagboek: Mijn eerste 2 wandeldagen op Shikoku zitten er op. Het is mooi weer, alles groeit en bloeit hier volop. De mensen zijn erg aardig en behulpzaam. Ik heb al 9 tempels bezocht inmiddels, dus nog maar 79 te gaan! Ik geniet enorm van alles, voel me goed en doe het bij elke tempel rustig aan. Ik neem de tijd om stil te staan bij het moment. Het regent inmiddels al een paar uur en er is beneden een feestje aan de gang, ik zag in de gang naar het restaurant een grote tatamizaal vol lage gedekte tafels. Er klinkt muziek en gejoel, het is een soort personeelsfeestje, ik kwam ook veel sararimen, mannen in nette pakken, tegen. En er is nog veel verkeer op de weg, dus mijn oordoppen zijn nu wel nodig. Ik ga om 21 uur slapen met behulp van 2 paracetamol en 1 melatonine. Oyasuminasai!
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 5		Dag 7 >