< Dag 57  
Dag 58 Maandag 13 mei Koffie in het buurtcentrum
Sakae-sō in Sanuki-shi - ¥ 6500 tatami kamer met diner en ontbijt
Tempels: 86 Shidoji 志度寺 en 87 Nagaoji 長尾寺
Afstand: 10 km / 5 km JR Kōtoku Line: Shido-eki > Zoudu-eki > Nagao-ji
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
Met de oordopjes in heb ik vrij goed geslapen en ik sta om 6 uur op. We zitten met zijn zessen aan het ontbijt. Een echtpaar zit rechts van me en drie heren links van me aan tafel, allen ouderen. De heren zijn vol bewondering voor mij en de oudste en kleinste vraagt of hij een foto van me mag maken en wil ook graag samen met mij op de foto. Het zijn aardige lui. Het echtpaar houdt zich afzijdig en vertrekt als eerste. Ik zeg de heren gedag en ga mijn rugzak pakken, mijn was is weer droog. In mijn schoudertas stop ik mijn badpak en pareo. Ik heb besloten dat ik vandaag alleen naar tempel 86, Shidoji, ga, die staat hier aan het eind van de straat.
Daarna naar het postkantoor om te pinnen en de supermarkt voor yoghurt.
De rest van de dag neem ik vrij. Ik wil naar een strandje gaan ergens tussen Shido en Fusazaki. Uit de trein heb ik gisteren wel wat kleine strandjes gezien. Het is zo warm elke dag en ik wil echt nog even de zee in hier, desnoods alleen pootjebaden.
Ik reken ¥ 6500 af en okusan geeft me een brokaten osamefuda. Hij is van een 81-jarige henrosan die de henro dit jaar voor de 251ste keer heeft gedaan! Misschien liep hij hen 1 of 2 keer, maar de rest natuurlijk met de kuruma, auto of basu, bus. Waarschijnlijk is hij ook sendatsu, gids voor groepen die me de bus gaan. Zo'n brokaten naambriefje wordt geacht geluk te brengen, dus ik moet hem tussen mijn stempelboek stoppen.
Ik krijg een plastic zakje met een flesje ocha, 2 onigiri en een sinaasappel mee. Dat is nog eens fijne osettai.

Een gezellig ontbijt in Sakae-sō

Met mijn bewonderaar op de foto
Op weg naar Shidoji om half 8 en het is al warm, wordt vandaag 28 gr. Shidoji is weer heel anders, op vlak terrein dichtbij de zee en heel groen, vol bomen en struiken, een wat verwaarloosd park eigenlijk met meerdere gebouwen naast de hondō en de Daishi-dō. Allen oud en alles wat sleets ook, maar mooi en sfeervol. Er staan ook hier en daar afzettingen en een kleine graafmachine. Ze zijn wel bezig met opknappen. Wat de vijver was is nu een grote droge kuil en ligt vol rommel, zo te zien verbranden ze er ook van alles in. Ik ga eerst even op bankje zitten en laat alles tot me doordringen. Dit is bijna mijn laatste tempel.


Tijdens het reciteren van de hart soetra bij de Daishi-dō schiet ik vol. Het was een hele lange vermoeiende tocht. Ben nu bijna op het eind en ik wil eigenlijk nog lang niet weg hier. Na een paar weken begon het echt al te voelen als thuiskomen, iedere keer als ik een tempel betrad: Hèhè, ik ben er weer... Ik ga ze vast missen!
Ik droog mijn traen en ga de stempel halen. De nōkyōsho is tegelijkertijd een grote winkel met een gezellige zithoek voor de busgroepen. Erg in contrast met de rest van de tempel. Alles nieuw en keurig opgeruimd.



Rond half 9 verlaat ik Shidoji en ga op zoek naar het postkantoor. Op een kruispunt staat een café waar ze koffie hebben en het is al open. Het blijkt een soort buurtcentrum te zijn. Ze geven er bewegingsles en gitaarles. Er is een gezellige zithoek en ze zetten gewoon potjes filterkoffie. Café au lait kennen ze niet maar ze hebben wel cupjes melk. Hier blijf ik bijna een uur zitten in een makkelijke stoel. Ik check mijn mail. Twee mails van Japanners: van Tomoko-san, de kappersvrouw, met de foto van mijn nieuwe kapsel. Ik stuur haar mijn foto's. De mail van Suichi-san, de man die gisteren met me meeliep naar het pad richting Yakuriji, begrijp ik niet helemaal. Die moet ik later maar eens vertalen. En er is een mail over de high tea voor de 90ste verjaardag van oom Goor in juni. Ik mail de familie dat ik Pa wel wil begeleiden naar dat feestje als hij er zin in heeft..
Ik drink twee grote koppen koffie voor ¥ 400 en krijg van verschillende kanten koekjes erbij. Er komen namelijk dames binnen die hier een uurtje gaan gymmen op muziek, ze doen een mix van aerobics en callanetics. Eerst zitten ze gezellig met zijn allen op de bank te kletsen en te lachen. Ik ga er bij zitten, ze zijn vol bewondering voor mijn henrotocht en mijn mooie haar! Als zij beginnen te springen zwaai ik ze gedag en vertrek ik richting yubinkyoku, postkantoor. Ik pin 40.000 yen en koop 5 briefkaarten met postzegels. Ik stuur ze naar Tycho en Indy, Alie en Agaath en Dr. Louter.



Daarna even naar Marunaka voor yoghurt. Ik heb een leuk gesprek met een vrouw in het toilet als ze hoort dat ik uit Holland kom. Ze is er 40 jaar geleden op haar honeymoon geweest! Ze spreekt goed Engels voor een 64-jarige, ze heeft het op de universiteit geleerd.
Ik loop terug langs Shidoji en naar de haven. Daar eet ik mijn yoghurt met müsli op een golfbreker. Ik kijk of er links van de haven een strand is. Niks dus, dan neem met de trein wel twee haltes terug. Dat treintje rijdt elke 20 minuten. Bij Fuzasuki ga ik eruit en uiteindelijk vind ik bij Hara een strandje waar ik makkelijk op kan komen. Eerst heerlijk afkoelen in zee, ik kan niet echt zwemmen hier, maar dit is heerlijk in die hitte, het is 27 graden vandaag! Iklaat me opdrogen in de zon en dommel een poosje in en schrik wakker van het geluid van motoren. Het zijn vissersboten die uitvaren.


Ik ga in in de schaduw van de betonnen muur zitten. Daarachter komt het treintje regelmatig voorbij. Maar verder is alles erg rustig rond 3 uur. Ik hoor alleen het kabbelen van de zee en de vogels. Rechts van me is een kleuterschool met een speeltuin, de kinderen zijn weer naar binnen. Links van me is de berg van de vijf zwaarden waar Yakuriji op staat.
Om half 4 loop ik naar JR Shido-eki. Dat ligt achter het Kotoden-Shido station en is het eindpunt van die lijn.
Zo heb ik toch nog een stukje van de route tussen tempel 85 en 86 gelopen. En ook het leukste stuk op een rustig pad langs de zee. De rest is hiervoor binnendoor langs waarschijnlijk veel drukkere straten. In die bloedhitte is dat echt niet fijn op het asfalt.
De JR trein naar Zōda gaat om 16.15 uur. Ik moet een kwartiertje wachten. En na twee haltes zitten we weer tussen de rijstvelden met bergen rondom. Vanaf Zōda-eki is het nog maar 3 km naar Nagaoji.
Nog steeds te heet om lekker te lopen op asfalt, ik neem twee pauzes op dt kleien afstandje. Pfff...zweten!
Om half 6 ben bij Nagao-ji. Gelijk met een echtpaar dat ik al eerder ben tegengekomen. Ik krijg een kamer op de beganegrond. Geen tatamikamer met futon dit keer. Gewoon een westerse kamer met een eenpersoons bed met een redelijk matras.
We eten allemaal tegelijk in het restaurantje tegenover het gebouw waar we slapen, we zijn met 12 henrosan, 3 onna, vrouwen en 9 otoko, mannen en ik ben de enige gaikokujin. En hier is gelukkig veel gezellige praat met elkaar. De mannen drinken bier en worden vrolijk en luidruchtig, maar op een leuke manier. Natuurlijk moet ik weer op de foto en zij ook. De henrosan die ik vanmiddag voor Shidoji tegenkwam zit hier ook.
En eentje die ik al eerder heb gezien. Ik weet niet meer waar, maarhij wel. Bij de osettai dame na Yakuriji. Zij weten altijd precies waar en wanneer ze me eerder gezien hebben, ik kan me dat nooit meer goed herinneren. Maar ja zij komen maar één zo'n witharige gaikokujin henrosan tegen en ik veel meer Japanners met grote hoeden en witte doeken om hun hoofd op in witte pakken. Dat is extra moeilijk om ze uit elkaar te houden. Ik herken ze nauwelijks als zonder hoed en hoofddoek in yukata aan tafel zitten.
Aan tafel gaat het gesprek over deroute van morgen. We gaan allemaal naar de laatse tempel. Iedereen heeft er wel een vraag over . En okusan en haar zoon weten alles te beantwoorden met de laatste druk van de Japanse routegids erbij. Die van ons is al flink verouderd. Daar mag wel eens een nieuwe druk van komen. Ik ga daar zeker over mailen met David Moreton als ik weer thuis ben.



Na het eten ga ik in mijn yukata met jasje erover mijn rituelen doen in Nagaoji. Het is heel speciaal om dit helemaal alleen in schemering te doen. Het is niet zo'n grote tempel en het is nogal kaal, vergeleken met Shidoji. Er staat een grote kamferboom en nog een kleinere naaldboom in het midden. De ruimte tussen de gebouwen is een parkeerplaats.
Morgen om 7 uur ben ik hier de eerste voor de stempel denk ik . En dan door naar 88! Slechts 12,5 km, maar wel klimmen tot meer dan 700 meter en weer omlaag over 500 meter. Daar ga ik een hele dag over doen, zeker in die hitte, het wordt weer 27 graden.

Terug op mijn kamer bel ik met Jaap en de kleinkinderen. Tycho mist me nog steeds. Ga maar aftellen zeg ik. Over 19 dagen ben ik er weer.
En we wonen in pelgrimage! 歩く丸= aruku maru = wandelen in een cirkel. Alkmaar dus. Dat schrijft Suichi-san in zijn mail. Hij sprak de schrijfwijze van Alkmaar in katakana uit en dat klinkt hetzelfde als de uitspraak van het Japanse woord 歩く丸. Sugoi!

Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 57