< Dag 40  
Dag 41 Vrijdag 26 april Starbucks voor en na
Tsuyado Ishiteji, Matsuyama-shi - gratis
Tempels: 46 Jōruriji 浄瑠璃寺, 47 Yasakaji 八坂寺, B9 Monjuin, 48 Sairinji 西林寺
Afstand: 22 km / Tram en bus naar Morimatsu / Kume-eki > Matsuyama-shi-eki > tram > Youth Hostel Matsuyama
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow.

Ik sta om half 7 op, ik heb heerlijk geslapen. Er waait een frisse wind door de zaal, ik doe het kacheltje aan, eet mijn yoghurt-ontbijt en ga pakken. Ik laat alles netjes achter en schrijf mijn dank in het gastenboek.
Ik vertrek om 8 uur en geef mijn osamefuda, naambriefje aan de dame in de nōkyōsho en bedank nogmaals hartelijk voor de gastvrijheid. In de Daishi-dō brand ik kaarsje en wierook en geef een offer: mijn laatste 10 yen munt. Door de tunnel verlaat ik de tempel en ga op weg naar de Youth Hostel. Het is zonnig en ik krijg al gauw te warm, trek mijn vest uit, maar even later weer aan, er staat een koude wind. Het is echt 'vestje aan vestje uit' weer.
Mijn rugzak zet zolang in een kluisje bij de Youth Hostel en ik ga op stap met alleen mijn henrotas en staf. Ik neem de tram naar het station en koop een dagkaart voor 400 yen, ik denk vandaag veel met de tram te gaan, want mijn knie protesteert. Ik stap onderweg uit bij Starbucks, die heb ik gisteren gespot vanuit de tram. Ik neem een cappuccino en bruine sandwiches met sla en bonensalade. En de WIFI gaat zomaar aan! Die heb ik toen in Tokushima bij Starbucks aangevraagd, dgoed om te weten dat het in elke Starbucks werkt. De fotostream loopt dus weer. Ik besluit om vanavond terug te gaan naar Starbucks om meer foto's de cloud in te sturen. Ze zijn tot 22 uur open.
Om 10 uur neem ik de tram naar Matsuyama-shi-eki, vandaar gaat bus 3 naar tempel 46, Jōruriji. De bus komt snel, maar blijkt niet rechtstreeks te gaan, ik moet overstappen, geen idee waar. Even later zit ik in een wachtkamer van een klein busstation, waar ik bijna een uur moet wachten op de bus naar Morimatsu. Ik koop bij een Yamazaki iets te eten en gebruik de wachttijd om te studeren op mijn route voor de komende week. Een aardige man achter het loket tekent een kaart voor me om te laten zien hoe de bussen heen en teruggaan. Hij begrijpt niets van de kaart in mijn gids, die ik hem laat zien en hij denkt dat ik het ook niet snap. Ik laat het maar zo en bedank hem hartelijk voor zijn kaart. Hij waarschuwt me als de bus voorrijdt, gaat me voor naar de bus en zegt tegen de chauffeur waar ik heen ga. Ik word echt met veel respect behandeld.


Mijn slaaphoekje netjes achtergelaten


Matsuyama Youth Hostel

Schoolkinderen op speurtocht

De klok en het voetenbad

De tram naar shi-eki
De bus stopt vlak voor Jōruriji. Bij binnenkomst in Jōruriji zie ik naast de wasplaats een grote schildpad met een kleintje op de rug en een kleine kikker in een wasbekken ervoor. Dat soort beelden maakt me altijd weer blij. Alles is hier goed verzorgd met veel bloeiende planten in potten langs het pad. Voor de Hondō krijg ik een huilbui bij het reciteren van de hart soetra. Ik ga even rondlopen om tot mezelf te komen en even later begint een groepje bus-henro de hart soetra te reciteren, hun begeleider slaat daarbij de maat. Ik film het dit keer helemaal. De dame in de nōkyōsho is heel aardig, ze geeft me een sinaasappel en maakt een praatje met me. Dat is ook wel eens anders, sommige stempelaars zeggen boe noch ba, dan kan er niet eens een vriendelijk knikje vanaf. Maar de meesten zijn erg aardig, vragen waar ik vandaan kom en als ik zeg: Oranda, beginnen ze over churippu, tulpen en fūsha, windmolens. En wensen me een veilige tocht en veel succes.
Schildpad en kikker naast de wasplaats.

In de Daishi-dō

Klik hier op of foto voor film Hart Sutra
De volgende tempel is nog geen kilometer verder en ligt mooi tegen de heuvels aan. Als ik tempel 47, Yasakuji, binnenloop komt de zon net een beetje door. Ook hier ziet alles er mooi en verzorgd uit. De gebouwen liggen op verschillende niveaus, maar gelukkig zijn er geen al te hoge trappen. De naam Ya-saka-ji betekent Acht Hellingen Tempel. Omdat er oorspronkelijk 8 paden naar deze tempel liepen. Er staan bordjes met uitleg in Japans en Engels over de geschiedenis van deze tempel. Deze tempel is ook bekend om zijn Shugendō training.
Op zoek naar meer uitleg over Shugendō vond ik de blog van Leigh, zij liep de henro ook in hetzelfde voorjaar. En ze heeft uitgebreid over tempel 47 geschreven en daar veel foto's gemaakt. Ik heb toen heel wat gemist! Zij was daar op 9 mei, dus 2 weken na mij. Het is de moeite waard dus om nu even een uitstapje te maken naar haar verhaal, zie: blog van Leigh.
Als ik via de parkeerplaats vertrek, bewonder ik daar de motor met zijspan van een oudere man, een motor-henro. Het is een prachtig ding, met veel lampen en glimmend gepoetst. Het is een UltraClassic. De motor-henro is duidelijk heel trots op zijn vervoermiddel.

Naar Yasakaji

Yasakaji

Motor-henro-san
Het wandelen tussen de twee eerste tempels en daarna het pad richting tempel 48 is een verademing. Ik word er weer helemaal blij van, het is een rustige, vlakke weg en ik loop met hernieuwde energie. Zonder rugzak maakt het lopen ook een stuk makkelijker, mijn knieën zijn me er dankbaar voor. Ik heb wel een pijnstiller genomen uit voorzorg en het gaat de hele tijd goed. Op weg 194 even voorbij tempel 47 kom ik langs Monjuin, bangai-tempel 9. Het is een kleine tempel tussen de huizen, met een parkeerplaats ervoor. Dit is de tempel waar Emon Saburō zijn zonden opbiechtte en vergiffenis vroeg voordat hij aan zijn lange pelgrimstocht begon op zoek naar Kūkai. Ik brand een kaarsje en wierook en zeg alleen de Gohōgo voor de Daishi-dō. Ik haal geen stempel. Er is nog 1 bezoeker, zo te zien een biji-man, businessman, die voor de Daishi-dō gaat bidden; voor goede zaken? Er staat een groot beeld van Kōbō Daishi en ook de zeven geluksgoden in hun schip zijn hier weer paraat.
Monjuin

De zeven geluksgoden
Kōbō Daishi in Monjuin
Na Monjuin is het nog maar 3,5 km naar tempel 48, Sairinji, dus een makkie, denk ik. Totdat ik merk dat het niet meer klopt, ik kom over een brug, maar vervolgens loopt deze weg wel richting de Shigenobu-rivier, maar loopt daarop dood. Ik maak rechtsomkeert en kijk uit naar de gemiste wegwijzer, en moet dus voortdurend omkijken of ik iets zie. En ja hoor, rechts van de weg staat een stenen paaltje met ernaast, een beetje verstopt in een struik, het bekende wit-rode bordje en daar is een smal voetpad. Die had ik helemaal gemist. Ook omdat ik afgeleid werd door de prachtige groene velden vol gerst hier en de mooie nieuwe huizen aan deze straat. Ik liep daardoor rechtdoor op de 194 en heb ik dus 4 km omgelopen. Dat komt me bekend voor... Rechtsaf dus en nog 2 km voor het laatste stuk naar Sairinji, eerst door wat velden en langs bedrijven en dan langs de vervelende drukke weg 207 met de lange brug over Shigenobu-rivier, langs de golfbaan en onder de Matsuyama Expressway door.
Velden vol gerst

Wegwijzer zat beetje verstopt
De golfbaan naast Shigenobu-kawa
En het wordt nu echt koud met harde wind en meer wolken. Nog een druk kruispunt over en om half 5 ben ik er eindelijk. Ik ga eerst mijn stempel halen en doe daarna de rituelen, maar ik heb geen puf meer voor de hart soetra. Kūkai moet het dit keer alleen met 3 keer 'Namu daishi Henjō kongo' doen. In een overdekte rustplaats rust ik uit en eet mijn laatste onigiri op. En begin aan de sinaasappel, maar die is zo zuur en vellerig, die gaat in de afvalbak. Ik bewonder nog even de bamboestruik, die voor harmonie in het gezin moet zorgen, maar vergeet naar de bijzondere waterplanten te gaan kijken, teiregi, die in het stroompje naast de tempel groeien.
Sairinji

'Ouder en kind' bamboe
Draak naast de wasbak
Om 17 uur loop ik richting de Takai-kyoku-mae bushalte en daar blijkt de laatste bus net om 20 over 4 te zijn vertrokken. Okay, dan nog maar eens 3 km lopen naar station Kume. Langs weer zo'n drukke straat. Gelukkig kan ik de laatste 2 kilometer mee met de 100 yen bus, die net voor een stoplicht moet stoppen. De buschauffeurs doen dan altijd de deur voor je open, ze stoppen ook voor je tussen twee haltes.
De trein maar shi-eki komt gelukkig snel en de tram ook. Ik ben om half 7 weer in de Youth Hostel en ga na het inschrijven gelijk in bad, maar in dit geval zijn het douches op de gang. Ik heb een 3 persoons tatami kamer voor mezelf, ik ben de enige vrouwelijke gast momenteel. Ik zit op de derde verdieping en heb een mooi uitzicht over de stad.
Na het douchen eet ik wat fruit en ga op mijn slippers op weg naar Starbucks. Veel mensen lopen hier in deze buurt op slippers omdat ze allemaal naar de Dōgo Onsen gaan of geweest zijn. Er staan hier veel hotels en die zitten al behoorlijk vol met vakantiegangers zo te zien. Dit weekend is het begin van Golden Week.
Bij Starbucks geniet ik voor ¥ 570 van een cappuccino en bananen/walnoot muffin en ik blijf er 2 uur zitten in een lekkere fauteuil voor het raam terwijl de WIFI zijn werk doet. Ik chat met Jaap en we sturen elkaar foto's over en weer. Jaap krijgt up-to-date fotoverslag van mijn uitje hier. Het is heel leuk om zo contact met elkaar te hebben en hem te laten zien waar ik ben. Jaap vindt de straat waar ik zit op Google Maps, dus hij is er echt een beetje bij.
Om 22 uur neem ik de tram terug. Bij de Lawson koop ik eten voor morgen: yoghurt voor ontbijt en 2 onigiri, een banaan en mochi voor de lunch.
Starbucks is tegenover de Ōkaidō Mall

Wachten op de tram
Lijn 3 naar Dōgo Onsen
In de Youth Hostel neem ik een kop heet water mee naar boven, uit de waterkoker, die altijd en overal stand-by staat. Voor mijn bak instant-udon, ik heb nog trek in wat warms. Maar ik krijg het niet eens helemaal op.
En het begint eindelijk te regenen! Blij dat ik daar nu niet in hoef te lopen.
Jaap en ik chatten nog door totdat hij de vrijdagse boodschappen moet gaan doen. En ik ga pas om 12 uur slapen...
Oyasuminasai!
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow. Click here for all pictures of this day in a slideshow.
< Dag 40