| < Dag 62 | ||
| Dag 63 Zaterdag 18 mei | Terug naar Koyasan |   |
| Hotel Clement, Tokushima-shi - ¥ 7500 westerse kamer met toilet en douche, sudomari Tempel: Ekōin, Koyasan Afstand: Bus Tokushima-eki > Tokushima Haven > Ferry > Wakayama > Trein en Cablecar > Koyasan |
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | |
Ik ben veel te vroeg wakker, het is pas zes uur. Ik hoopte dat ik wat uit zou kunnen slapen. Niet dus. Stralend weer, dus hup ontbijten met yoghurt en cornflakes. Thee gezet en alles gepakt.
Even het station ingelopen bij de kiosk gekeken naar iets te eten voor onderweg, maar besloten om dat te kopen in de winkel bij de Ferry. Daar hadden ze meer keus herinner ik me ineens. De bedelmonnik zat weer voor t station. Hem 100 yen gegeven. Zat pas 20 yen in zijn bakje. Even later zag ik hem zitten met blikje café au lait, (kost 120) dus goed besteed. In de lobby koffie gedronken uit de automaat in de ontbijtzaal, no charge...osettai? Dat was espresso met warme melk, ik voelde het wel een poosje later, maar niet al te heftig.
De rekening alvast betaald. En een krant in t Engels gekocht. Wilde nou wel eens weten wat premier Abe toch almaar te vertellen heeft op TV. Stond allemaal in t Voorpagina artikel, zal ik bewaren.
Terug op mijn kamer telefoon van Miyori: of ze voor vrijdagmorgen 8 uur kaartjes zal reserveren voor de Sky Tree. Ik vind het best, ben toch steeds vroeg wakker. Ze komt dan naar mijn hotel en dan lopen we erheen. Ze zal nog uitzoeken hoe ver t is. Daarna moet ze een klusje afmaken op haar werk (Bij Yahoo) en dan komt ze om 4 uur weer en gaan we ergens sushi eten en praten, en nog meer praten...! |
 Uitzicht van mijn kamer op Mount Bizan |
|
 Ik krijg gratis koffie in de lobby... |
 ... en de bedelmonnik voor het station... |
 ...koopt voor 120 yen blikje café au lait. |
| Ik ben klaar en neem een bus eerder naar de haven. 9.45. Beetje ruim de tijd om daar in de winkel wat te kopen: onigiri en bakje noedels met saus en pickles. En wat rond kijken bij de haven. Ik heb nu gelijk meer aanspraak omdat ik weer herkenbaar ben als henrosan. Wel grappig dat ik nu verstaan kan wat mensen dan tegen elkaar zeggen over mij. Ik laat dat soms ook wel weten. Sugoi! Ze spreekt Japans ook nog! De Ferry vertrekt weer stipt op tijd om 11 uur. Eerst tijdje op dek gestaan en aan de praat met een Duitser die al 40 jaar in Istanboel woont, een huis in Kobe heeft en daar 2 x per jaar een paar weken is. Hij bouwt shopping malls over de hele wereld. Interessante vent. Hij wist veel over de situatie in Japan. Was met 2 Japanse vrouwen, 1 zijn vrouw/vriendin. | ||
 Beelden voor het station |
 Naar de bus |
 De Ferry naar Wakayama
|
| Toen de wind te hard en te koud werd zijn we naar binnen gegaan en heb ok mijn lunch om 12 uur gegeten. En een dutje gedaan van zeker een half uur nadat ik de krant had gelezen. Naast me een gezin met 2 kleine jongetjes die wel lawaai maakten, maar t stoorde me niet. Je ligt op de Ferry op tapijt op een verhoging, net als een tatamikamer. Er zijn kleine kussentjes. Dus schoenen uit en liggen/zitten op de grond. Veel mensen gaan liggen slapen. Aankomst om 13 uur. | ||
 Afvaart is om 11 uur |
 Hele schoolklassen schepen in |
 Vaarwel Shikoku! |
| Met de Duitse zakenman en gevolg naar de trein. Eerst in de trein van de haven naar Wakayama eki, overstappen in de Express trein naar Namba, ze gingen maar 1 halte mee, maar lang genoeg om nog een heel gesprek in half Japans/ half Engels te hebben over Istanboel ( moet je echt heen! Geweldige stad!) , de henro, mijn stempelboek laten zien en over lekker eten. Ze vroeg of ik het niet erg vond om Japans te eten. Geen probleem, maar ik krijg nu wel zin in een keer lamskoteletjes met lekkere aardappeltjes erbij. Wie weet in Tokyo? Overgestapt in Tengachaya en weer in Hashimoto op de trein naar de cablecar voor Koyasan. Dan nog met de bus naar de tempel. Totale reis vanaf de ferry bijna 3 uur. Werd weer erg slaperig in de warme trein. Was eerst nog heel druk. Maar hoe dichter bij Koyasan hoe rustiger. De treinen terug zitten nog wel vol. Gaan veel dagjesmensen naar Koyasan en die komen nu terug. | ||
 Het is niet erg druk aan boord |
 De familie naast me |
 Mijn middagdutjes-plek |
| Ik herinner me niet veel van de treinreis naar Wakayama op 20 maart, lijkt eeuwen geleden. Er is zoveel gebeurd! Maar toen de bus Koyasan inreed herkende ik alles weer en ik wist ook welke halte ik eruit moest. In de bus ook leuke reacties van passagiers en de chauffeur. Goed gedaan en ki wo tsukete! Bij Ekoin was het net of ik thuis kwam. Dochtertje van de monnik zat op stoepje en riep 'Hallo, how are you!' De hele famile van Nubo-san zat in t kantoortje, hijzelf was er niet, want de Aji meditatie gaat beginnen en hij doet de Engels uitleg. Ik hoorde van de jonge monnik en van de vrouw dat ik toch 2 nachten had gereserveerd. Nee, ik had er twee en heb gevraagd of het er 4 konden worden omdat ik eerder klaar was met de henro, dus van 18 t/m 22. Ze ging het uitzoeken. Ik werd door de jonge monnik naar mijn kamer gebracht, mijn rugzak werd voor me gedragen. Heb nu een andere kamer, ook een hele mooie, wel weer naast de tuin, maar dichter bij de meditatiezaal. Tijden weer uitgelegd van ochtendceremonie etc en hij ging mijn koffer halen. Tjee, wat een groot en zwaar ding! Even later kwam Nubo-san eraan met mijn post en excuses voor het misverstand. Ik kan natuurlijk 4 dagen blijven. Alleen geven ze altijd maar 3 dagen maaltijden erbij, dus de laatste dag moet ik zelf iets gaan halen. Geen probleem, ik hou van udon. Even over mijn tocht gepraat, maar hij moest terug naar de meditatiezaal. Komt later wel. Ik heb ook veel vragen aan hem. | ||
 Wakayama in zicht |
 Overstappen in Hashimoto... |
 ...naar Gokurakubashi |
| In de tas met mail zat pakje van Keiko met pakje van Yvonne erin: dropjes en doosje pure hagelslag! lekker! Van Keiko een mooie 3 kleurenpen, een tube gelei voor pijnlijke knie, een sjaaltje en een mooi, klein handdoekje, handig straks in Tokyo! Leuk kadootjes bij mijn terugkomst hier! Echt gevoel dat ik iets te vieren heb. Daarna direct in de ofuro nog voor het eten. In het bad poos gepraat met Elizabeth uit Hong Kong. Ze wilde van alles weten over de henro. Heeft nu rondgereisd en eindigt hier, gaat morgen weer weg. Ze hoorde pas van Boeddha en alles 3 jaar geleden toen ze naar India ging. Was katholiek opgevoed! Lekker gegeten en toen eens in de koffer gekeken. Tjee, wat had ik veel gepakt voor 2 weken en veel warme kleding ook! Het was natuurlijk wel koud toen ik weg ging. Gelukkig zitten er ook 2 zomerjurkjes bij, mijn jeans aangedaan, die zit niet meer strak. En mijn BH met beugel ook niet! Schoon tshirt erbij aan. Dat voelt nog wel even onwennig. Er werd omgeroepen om te verzamelen bij het kantoor om 19.15. Ik verstond niet waarvoor, dus erheen, zitten al veel mensen te wachten, Japanners en gaijin, ook 2 henrosan. Ze gaan met de monniken als gids over de begraafplaats wandelen in de schemering en krijgen uitleg. Ik ga niet mee, ben veel te moe van de reis en ze doen het elke avond. Wil trouwens eerst alleen die kant op naar t mausoleum van KB en mijn afsluitend dankwoord/gebed doen daar. En de stempel niet te vergeten halen! | ||
 Aankomst bij Ekōin: How are you! |
 De voortuin en parkeerplaats van Ekōin |
 Het voelt als thuiskomen hier |
| Even gepraat met vrouw die daar zat te wachten. Een Argentijnse uit Buenes Aires. Toen ze hoorde dat ik uit Nederland kwam begon ze gelijk over Máxima, de queen. Ja, dat was een hele belangrijke dag geweest in Argentinië. Iedereen had het er over en het was de hele dag op TV. Haar kinderen zaten op de school waar Máxima op had gezeten, dus daar was het helemaal feest. Deze vrouw leek zelfs op Máxima met dat lange blonde haar en zo'n soort gezicht. Dat komt omdat we vaak gemixt zijn, zei ze. Zij had Poolse voorouders en nog iets uit Europa.
Toen de groep vertrok ben ik terug gegaan naar mijn kamer. Het wordt hier koud 's avonds! Nu toch blij dat ik ook mijn wollen vestje in de koffer had zitten. En mijn oranje leren jasje zit er ook bij.
Mijn koffer verder uitgepakt en alles in de kast gehangen. Ja, hier heb ik zelfs een mooie kast. En ook TV in de tokonoma. Daar leg ik alleen mijn henrospullen neer en mijn papieren. Voetje van Kūkai is gewassen dus die staat er ook bij.
Hiernaast zitten 2 Japanners die erg irritant luid praten. Heb de TV aangezet, ook wat luid en poosje later worden ze rustiger. Blijkbaar hadden ze nu door dat het wel gehorig is hier.
Om 23 uur is alles rustig, nu hoor ik wel een van die mannen hard snurken. Dus dat wordt weer oordoppen in!
Morgen om half 7 de ochtendceremonie. Voor de vuurceremonie heb ik een Soegamagi beschreven. Een latje met tekst: Sanskriet en kanji, moet nog vragen wat 't betekent. Daarop kun je je naam schrijven en je wens. Ik heb een goede gezondheid gewenst. Dat heb ik ingeleverd en ¥300 betaald. Dat wordt dan mee verbrand bij de vuurceremonie. Ga t morgen weer allemaal meemaken... |
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | |
