| < Dag 34 | ||
| Dag 35 Zaterdag 20 april | Geen geld uit de automaat! |   |
| Fudakake-yado, Ainan-machi - ¥ 6500 westerse kamer met diner en ontbijt Tempel: 40 Kanjizaiji 観自在寺, Ainan-machi, Ehime Afstand: 12 km |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
|
Ik ben om 4 uur al wakker en kan niet meer slapen. Het is kouder geworden en ik doe mijn warme legging en vest aan. In bed werk ik mijn dagboek bij en mail het daarna gelijk naar Jaap en Yvonne. |
 De kamer van Joost met de kotatsu  Het is duidelijk waarom de poes Kokoro heet |
|
 Mijn klompje hangt naast de kikker |
Mitsuo-san
|
 Go-en, 5 yen muntje, brengt geluk |
| Het eerste stuk is een rustig asfaltweggetje, af en toe gaat de route over in een smal bospad. Van een man die uit zijn auto stapt krijgen we osettai: snoepjes. Hij vertelt dat hij de henro-wegwijzers die hier langs het pad staan heeft gemaakt. Het zijn inderdaad echte stukjes huisvlijt, met mooi geschilderde letters. We lopen zonder te pauzeren de bijna 6 km door tot aan de Sozu-rivier. Het is echt veel kouder dan gisteren, het is een sombere bewolkte dag en flink doorlopend blijven we warm. |
||
 Schrijntje langs het bospad |
 Mooi geschilderde henro-wegwijzer |
 Langs Sozu-gawa |
| Een stukje verderop langs rivier staat een henro-rustplaats. We gaan daar zitten en even later komt een oude dame uit het huis ertegenover met een houten bak en geeft ons daaruit warme rijsthapjes met sesam. Er staat een waterkoker en mandje met bekers voor thee klaar. Ze schenkt ons ocha, groene thee. Lekker! Het is bijna half 10, we hebben wel weer trek. De lokale bevolking, meestal oudere vrouwen, maakt er soms veel werk van om de pelgrims te verwennen. Blijkbaar zat ze in haar huis op de uitkijk en zijn we de eerste henro-san die vandaag langskomen. Vanmiddag komt er regen, zegt de vrouw. Om 3 uur, dat had ze op TV gezien. We bedanken haar hartelijk voor de osettai: Oishikatta desu, het was lekker. Ze wil graag met ons op de foto. Na een kwartiertje lopen we door op het dijkje langs de rivier. |
||
 Een warm onthaal in de rusthut |
 Joost geniet van de ocha |
 Het is een donkere koude dag |
| We passeren 3 bruggen, die alledrie versierd zijn met reliëfs van kraanvogels. Bij de vierde brug steken we over. Aan de overkant staat een grote supermarkt waar we eten inslaan. Wel lopen er wel een half uur rond op zoek naar allerlei lekkers. Ik vind eindelijk een grote beker yoghurt zonder suiker, een soort muesli en volkoren koekjes. Ik heb na meer dan een maand lang Japans ontbijt wel weer eens zin in mijn gewone Hollandse ontbijt. Joost vindt nog een stevig bruin zuurdesembolletje voor me. En een klein flesje gemberdrank 30%, dat moet sterk spul zijn. Joost neemt weer een rijstmaaltijd met vlees en onigiri. Ik vind ook een flesje nagelverharder. Gelukkig kunnen we hier met onze creditcard betalen. Ik heb nu nog maar een paar 100 yen contant. We hebben geen postkantoor met pinautomaat gezien onderweg. Maar geen zorgen, verderop is nog een postkantoor. De ATM's in de Lawson en Sunkus konbini's (convenience stores, de 24/7 winkels) spugen onze pasjes weer uit, ze accepteren geen Maestro pinpassen. Joost zegt eerst deden ze dat wel, maar volgens hem staan er nieuwe automaten in al die winkels. Ik heb geen idee, want tot nu toe heb ik alleen bij postkantoren gepind. |
||
 Kraanvogels op de pijlers van de brug |
 Brug over de Sozu-gawa |  Nog meer kraanvogels |
Met onze boodschappen in plastic tasjes in de hand lopen we door en om 11.45 uur zijn we bij de tempel 40, Kanjizaiji. We luiden allebei de bel en zetten elkaar daarbij op de foto. Het is hier erg rustig, we zien maar een paar andere henro-san. De Daishi-dō is, als zo vaak, gesloten. Je kunt meestal alleen door het hekwerk, soms met glas of gaas, het altaar zien met het beeld van Kōbō Daishi in meditatie. Op het offerblok ervoor ligt een grote varja, een attribuut, een soort scepter, dat Kōbō Daishi altijd in zijn rechterhand houdt. Die mag je aanraken, zodat je toch even in contact bent met Kōbō Daishi en iets van verlichting kan ervaren, tenminste zo interpreteer ik dat. We branden kaarsjes en wierook en ik reciteer 2x de hart soetra en ga mijn stempel halen. Het stempelkantoortje is recht naast de ingang in de Hondō. En daar kom ik de henro-san met de grote rode rugzak en kromme benen weer tegen. Met hem ben ik toen zo snel, in 7 minuten, de berg naar tempel 32, Zenjibuji, opgeklommen. We blijven even zitten praten, hij is nu spraakzamer en spreekt zelfs wat Engels. We wisselen onze naambriefjes uit. Hij heet Hiroshi en is een hele aardige en geestige man. Hij loopt echt de hele route en ook nog de 20 Bangai of Bekkaku tempels erbij. We komen elkaar vast nog wel een keer tegen. Dus ja mata ne, tot ziens! |
 De niōmon van Kanjizaiji |
 Je mag 1 keer de bel luiden. |
 De Hondō |
| Joost en ik blijven hier een poosje op een bankje zitten en eten onze lunch. Dat zuurdesembolletje is een heel gekauw, ik ben dat stevige brood niet meer gewend. Mijn kaken doen er pijn van. En ik ontdek weer een paar gelukskikkers en maak er foto's van. Een henro-echtpaar dat met de auto is, geeft ons allebei een zakje koekjes en snoepjes. Het wordt kouder, het waait en ik ben moe, het breekt me nu op dat ik vannacht zo kort heb geslapen. Ik heb pijnlijke voeten en ik zou het liefst in een heet bad liggen. We besluiten om hier in de buurt te blijven. We gaan een BH hotel zoeken, in de gids staan er paar verderop langs de route. Joost wil graag ergens overnachten waar ze een PC en WIFI hebben. Hij wil met zijn vader skypen, want die is vandaag jarig. Mijn neef Ernst ook, die wil ik op Facebook feliciteren. |
||
 Nog meer kikkers |
 De Daishi-dō |
 Een varja op het offerblok |
| We lopen door, gaan de eerste twee hotels binnen en vragen of ze een computer hebben: Pasokon ga arimasuka. Geen van tweeën heeft een PC en dus al helemaal geen WIFI. Het derde hotel is gesloten. En het kleine postkantoor ernaast is ook dicht, dat heeft niet eens een pinautomaat. We lopen terug naar het eerste hotel, Sun Pearl, een kamer kost daar ¥ 4800. Hier blijven we en Joost mag vanavond net als gisteren met mijn iPhone naar huis bellen. Hij zal me 2 x de kosten van mijn reisbundel per dag terugbetalen. We moeten tot 3 uur wachten voordat we in onze kamers kunnen. Ik plof op een bank in de lobby, ik ben ineens bekaf. Vandaag maar 10 km gelopen, maar het voelt als 20 km... Joost komt erbij zitten en we praten over van alles. Ik vertel over Noëlle en haar kinderen, over het gedoe met de scheiding en het co-ouderschap. Joost zijn ouders zijn gescheiden toen hij 5 jaar was en hij kreeg toen ook co-ouders, wat niet zo lekker liep. Toen hij 12 jaar was heeft hij ervoor gekozen om bij zijn vader te gaan wonen, net als zijn oudere broer. Hij begrijpt dus veel van die problemen. Eindelijk mogen we naar onze kamers: we hebben allebei een grote tatami-kamer met apart zitje bij het raam, een eigen toilet en ofuro. Wat een luxe weer! |
||
 Kōbō Daishi |
 Een mooi gesnoeide ???boom |
 Shō Kannon Bosatsu |
| Ik ga zo snel mogelijk naar het grote gemeensschappelijke bad op derde verdieping. Heerlijk drijven in het hete water, dat ontspant mijn pijnlijke beenspieren goed. Ondertussen draait mijn wasje in de machine, o.a. met de witte henro-tas, die is echt heel smerig geworden. Vandaag is er tijd genoeg om hem goed te laten drogen. Daarna lig ik lekker languit in yukata op drie futons met kussens onder mijn benen, eet yoghurt met gepofte muesli en drink thee. Ik dommel wat en bekijk mijn mails. Ik heb een mail van Shinohara-san, die ik tegenkwam op het pad omhoog naar tempel 31, Chikurinji, met een mooie foto erbij die hij toen van me maakte. Hij schrijft: Dear Ms. Elly Juhrend, Are you still on the way to No.88 temple, ”Ookubo-dera” to finish? Do you remember an old pilgrim who took a reverse route. My name is Tadashi SHINOHARA from Yokohama city. We met at the foot of Temple “Chikurin-JI”(No.31) located at Kochi city. You were climbing up the hill looking very relax and had a fun to walk. I just returned from Shikoku and write to you as I have a photo of young and very beautiful lady. If you are still walking, I wish you’re a safe voyage!! Tadashi SHINOHARA. Wat aardig en het is nog een hele mooie foto ook. Ik beantwoord de mail van Shinohara-san en doe de foto erbij die ik toen van hem nam. Wat leuk dat ik vandaag contact heb gehad met twee henro-san die ik al eerder ontmoette, toevallig allebei op dag 25 in Kochi-shi op weg naar tempel 31 en 32. |
||
 Shinohara-san op dag 25 |
 Mijn foto uit de mail van Tadashi-san |
 Hiroshi-san op dag 25 |
| Joost komt om half 6 vragen wanneer we zullen gaan eten. Om een uur of 7? Hij vindt het OK en blijft een poosje kletsen. Joost wil graag een keer bij Joyfull eten, schuin tegenover het hotel. Die restaurants zie je hier vaker, het is een keten en ik heb geen idee wat ze serveren, westers eten, hamburgers en pizza? Na een uur begin ik trek te krijgen en heb ik genoeg moed verzameld om me weer aan te kleden. Ik ga op mijn slippers met sokken de deur uit. En het regent! Dus paraplu mee, die staan hier altijd klaar bij elke deur. Het plenst echt en ik heb gelijk kletsnatte sokken natuurlijk, gelukkig is het niet zo koud meer, de wind is gaan liggen. We checken gelijk even bij de bushalte hoe laat morgen de bus gaat richting Uwajima. Zo te zien gaan er genoeg. In restaurant Joyfull zoeken we een tafeltje en ik vraag eerst of we wel met een creditcard kunnen betalen, maar helaas...sumimasen! Jammer, dan maar terug naar hotel en kijken of we daar kunnen eten. We leggen aan de jongeman achter de frontdesk het probleem met onze pinpassen uit. En vragen of hij soms weet waar we hier nog geld kunnen pinnen op zaterdagavond of op zondag. Volgens hem kan dat bij de ATM's in alle 24-7 winkels. Nou, daar zijn we al geweest en ze doen het niet met onze passen. Hij gaat het voor ons uitzoeken. Maar eerst gaan we eten in het grote lege restaurant, erg ongezellig, we zijn de enige gasten. Nou ja, niks aan te doen, ik bestel udon en Joost ramen. Het smaakt ons best en we drinken samen het flesje gemberspul leeg. Dat valt tegen, het is niet pittig, maar een beetje flauw zoet drankje. Joost bestelt een grote fles Asahi bier, want hij wil straks op zijn vader proosten. Onze behulpzame frontdeskman, hij heet Komoto, komt naar ons toe en zegt dat bij de grote supermarkt een stukje terug een bankautomaat staat. Hij wil ons er na te eten naar toe rijden. Het is nu half 8 en de supermarkt gaat om 9 uur dicht. Na het eten gaan we naar mijn kamer en belt Joost met zijn vader. We zingen samen voor hem 'Lang zal hij leven' en Joost drinkt zijn bier op. Ik maak een foto van hem terwijl hij op zijn vader proost. |
||
 De bustijden naar Uwajima |
 Joost proost op zijn vader |
 Toepasselijke foto van Yvonne |
| Daarna weer naar
beneden en met Komoto-san in de auto naar de supermarkt. Helaas weer pech! Ook hier een automaat die onze pasjes direct weer uitspuugt. Komoto-san snapt het niet en wil het persé ook bij de konbini tegenover het hotel proberen. Nou echt niet, het werkt gewoon niet meer, zannen desu ne! Wat jammer nou! Hij spreekt met ons af dat hij ons morgen om 9 uur naar het postkantoor naast tempel 40 zal brengen, wie weet is de automaat daar dan open. En zo niet: Geen paniek, ik heb nog genoeg eten in mijn tas, koekjes en energierepen en het hotel heeft een winkel met veel lekkere dingen te koop voor onderweg morgen. Hier kunnen we alles met onze creditcard afrekenen. Joost en ik drinken nog een biertje op mijn kamer. Daarna ga ik in yogahouding met benen omhoog tegen de muur liggen en ondertussen praten we over het loslaten van allerlei zaken, zowel materieel als emotioneel. Hij is best een hele wijze knul voor zijn net 19 jaar. En wat toevallig: Yvonne stuurt me als laatste deze dag een whatsapp met een foto van een tekst op een bord dat ze zag tijdens haar wandeling: 'Hij is pas gelukkig die heel zijn bezit onder een arm kan meenemen'. Als dat geen mooie afsluiting van deze dag is! |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow. Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| < Dag 34 | ||
