| < Dag 3 | ||
| Dag 4 - woensdag 20 maart | Overtocht in vrolijk gezelschap |   |
| Ekōin in Koyasan
- ¥ 10.000 tatamikamer met vegetarisch ontbijt en diner |
||
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| Om 7 uur wakker. Het is een bewolkte dag, maar niet koud.
Na het ontbijt pak ik de rest van mijn spullen en geef koffer in bewaring in het kantoortje en betaal mijn verblijf hier. Nobu-san zwaait me uit. Ki wo tsukete, ganbatte kudasai, wees voorzichtig en succes! Tot over 2 maanden! Ik ga eerst naar 't postkantoor om een brief met het boekje van Yvonne voor Dolf en Fumika te posten. Onderweg koop ik koffie en koekjes. Het postkantoor is nog gesloten. Er staat een man bij het hokje met de pinautomaat, dat gelukkig wel open is. Op mijn vraag hoe laat het postkantoor open gaat, zegt hij dat het een feestdag is. O ja, welke dan? Shunbun no hi 春分の日, dat is het begin van de lente! Ach ja natuurlijk, dat wordt hier gevierd op 20 maart. Dus de postkantoren blijven dicht vandaag. De man zegt: 'Chotto matte kudasai, wacht even alstublieft'. En hij wenkt me om mee te lopen naar de achterkant van het postkantoor. Daar is de deur open en 2 postbodes staan de post te sorteren. Die werken dus wel gewoon door vandaag. De man vraagt of ze me even willen helpen. Natuurlijk, geen probleem. Mijn brief wordt gestempeld voor ¥200. Ik bedank ze hartelijk en ga ¥30.000 pinnen. |
 Afscheid van Nobu-san |
|
| Ik zit om 10.30 in de bus naar de cablecar. Daar koop ik het kaartje voor de trein naar Wakayama en de Ferry naar Tokushima. Het gaat lekker vlot allemaal, de cablecar staat al klaar en de trein even later ook. Alleen in Tengachaya, waar ik moet overstappen, moet ik 20 min wachten. Ik koop er flesje warme groene thee en een croissant op het perron. Ik heb de trein van 12.19 naar Wakayama-shi (= stad). Daar moet ik even wachten op een andere trein naar de haven. Ik maak een praatje met een jonge man die er ook zit te wachten met veel tasjes en een koffer om zich heen. Hij gaat ook naar Tokushima. Hij spreekt maar gebrekkig Engels, dus het meeste gaat in het Japans en met behulp van Midori (vertaal app op mijn iPhone) komen we een heel eind. | ||
De cablecar staat klaar |
 Op station Tengachaya |
 De Ferry van Wakayama naar Tokushima |
| Hij heet Jin en is 28 jaar. Hij traint veel voor een soort streetdance, waar hij ook mee optreedt. Maar hij kan daar niet van leven en gaat nu in Tokushima in een soba-ya (soba-restaurantje) van een vriend werken. Het is grijs en winderig en we zijn de enige passagiers die aan dek zitten. Heerlijk om even uit te waaien op het water. We hebben veel lol samen en maken foto's van elkaar. Jin laat me wat dansjes zien en doet allerlei acrobatische oefeningen. Omdat mijn Iphone nog weigert om naar vaste nummers in Japan te bellen, vraag ik of hij voor me naar een ryokan in Naruto wil bellen. Ze hebben een kamer vrij en hij reserveert voor me. Ik geef hem als dank een paar kleine, blauwe klompjes. Hij hangt ze meteen aan zijn mobieltje en geeft mij zijn Snoopy mascotte dat er aanhing. We gaan naar binnen als het te fris wordt aan dek en Jin trakteert me op warme noedelsoep (ramen). Jin krijgt last van zijn buik, zegt dat hij moe is en valt even later in slaap op een stoel. Japanners kunnen echt overal slapen. Aan boord zijn ook rustplaatsen op een verhoging, waar je languit kunt liggen. Schoenen uit en pitten maar. Ik wordt nu ook slaperig, ga er even gaan liggen en ben zo vertrokken... | ||
 Jin-san is erg vrolijk gezelschap |
Slapend overvaren |
Ganbatte, succes! |
| Om 16 uur komen we aan in Tokushima-haven. Jin is weer helemaal opgeknapt en vrolijk. Hij weet de weg en even later zitten we in de bus naar het station van Tokushima. Jin betaalt bij aankomst mijn buskaartje en loopt met me mee naar het station. Ik wil nog kijken in het warenhuis boven het station, want ik heb mijn verloopstekkertje op mijn kamer in Ekoin laten zitten en nu kan ik mijn Iphone niet opladen. Jin is mijn gids en vraagt een verkoopster of ze zoiets verkopen. Jammer genoeg niet, daarvoor moeten we naar een winkel in elektra. Daar ga ik morgen wel achteraan, zeg ik, ik wil nu eerst naar mijn ryokan. Jin koopt ook nog mijn treinkaartje en brengt me tot aan het perron. We hebben al email-adressen en telnummers uitgewisseld en wensen elkaar heel veel succes. Dōmo arigatō gozaimasu! Hij blijft staan wachten tot de trein vertrekt en zwaait me uitbundig uit. Wat een leuke manier om op Shikoku aan te komen is dit. Ik voel me hier helemaal welkom met zo'n enthousiaste eerste osettai-ervaring. | ||
 De rijst moet nog geplant worden. |
 Het koolzaad bloeit langs het spoor |
 Bando-eki in Naruto |
De trein komt om 17.30 aan bij Bando-eki in Naruto en binnen 10 minuten sta ik voor ryokan Kadoya-tubakisō. Alles komt me bekend voor op weg naar de ryokan, omdat ik thuis met Google Streetview al paar keer van het station naar tempel 1 gelopen heb. Tot mijn verrassing staat deze ryokan op de hoek van de straat die naar tempel 1 gaat. Dus daar ben ik morgenochtend in een wip. Een aardige okusan, gastvrouw, heet me welkom en brengt me naar een mooie tatamikamer op de eerste verdieping. En ze wijst me het bad, de ofuro, waar ik direct in kan. Ik mag mijn iPhone opladen aan hun computer, die in de receptie staat. Om 18 uur is het eten beneden in een gezellige eetkamer, met gewone tafels en stoelen. Ik eet samen met nog een beginnende henro-san, een oudere man, die morgen tot tempel 7, Jūrakuji wil lopen. We krijgen een heerlijke maaltijd met verschillende soorten vis en tempura. Na een paar dagen vegetarisch eten in de tempel smaakt me dat prima.
Ik ga vroeg naar bed, ik ben rillerig en moe van de reis en voel de jetlag nog wel zitten. Ik zet een zacht muziekje aan, lig heerlijk warm onder een dik dekbed met extra deken en zo val ik snel in slaap. Morgen om 6 uur op. |
 De straat naar tempel 1, Ryōzenji |
 Ryokan Kadoya-tubakisō |
 Mijn kamer |
| Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | ||
| < Dag 3 | ||