| < Dag 53 | ||
| Dag 54 Donderdag 9 mei | Jitensha-henrosan |  |
| Homestay B & B Utangura in Marugame-shi - ¥ 1000 tatamikamer met ontbijt en leenfiets Tempels: 79 Tennōji, 天皇寺 en 80 Kokubunji 国分寺 Afstand: 26 km op de fiets |
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | |
Ik heb niet veel meer geslapen nadat Takako-san vertrokken was, maar voel me toch redelijk fit. De schaafwonjes op mijn knieëen en elleboog schrijnen nog wat. En ik ben stijf van de val, maar dat fiets ik er hopelijk wel uit vandaag. Na het ontbijt stap ik om 8 uur vol goede moed op de fiets richting tempel 79, Tennōji. Het is mooi weer en lekker rustig op straat zo vroeg.
De weg gaat eerst door een woonwijk en door een overdekte winkelstraat, waar het er nogal armoedig uitziet. Winkels die zo te zien voorgoed gesloten zijn, rolluiken dicht en hier en daar wanden van verroeste golfplaten. Daarna door een al wat drukkere winkelstraat in de buurt van Sakaide-eki en langs het spoor de bebouwde kom uit. Het laatste stukje naar Tennōji moet ik een beetje klimmen, maar dat gaat goed zonder versnellingen. Ik pauzeer even bij eettentje Kiyomizu-ya, maar ik koop niets. Ik heb nergens trek in. Vlak voor Tennōji staat een poort van een Jinja. Hier ga ik even fout. Ik denk dat Tennōji naast de Jinja staat en ik er via de weg naar toe moet. Als ik al een stuk verder ben geklommen en ik geen tempel zien en ook geen bordjes meer, keer ik weer om. Blijkt dat ik toch via de Jinja een weggetje tussen door moet nemen naar Tennōji. De hoofdingang is via een andere weg waar de bussen komen. |
 Wegwijzer naar tempel 79 |
|
 Onderweg naar Tennōji |
 Fudō Myōō langs de weg |
 Ingang van Jinja naast Tennōji |
| Er komt net een buslading henrosan aan, dus het werd een dolle boel. Het is groep met een oudere monnik als voorganger. Hij slaat de maat en de hart soetra wordt zingend gedaan en de andere kortere soetra's zoals de Kōmyō Shingon laat hij de groep wel 10 keer herhalen. Ik ga er eerst maar even bij zitten en hoor alles aan. Ondertussen schrijf ik mijn naambriefjes en als ze allemaal de Jinja gaan bekijken doe ik in alle rust mijn rituelen . Bij de nōkyōsho is het lang wachten, want de stapel stempelboeken van de bushenro wordt net gedaan. Ik ga er weer bij zitten en eet en drink wat in de schaduw, het is al veel te warm om in de zon te blijven zitten. Als ik aan de beurt ben vraag ik aan de dame die de kalligrafie maakt en de stempels zet, wat ze nu precies opschrijft. Soms lijkt het zo op elkaar. Het is een aardige vrouw en ze neemt de tijd om het me uit te leggen. In het midden bovenaan staat altijd de naam van Kōbō Daishi in Sanskriet, daaronder de kanji voor alle boeddha's, Hachiman, of de naam van de boeddha die in de betreffende tempel aanbeden wordt, als ik het goed heb begrepen tenminste, dat moet ik nog eens navragen. Linksonderaan staat altijd de naam van de tempel, dat wist ik wel, maar vaak zo onherkenbaar geschreven. Net zoals rechtsboven, daar moet nōkyōchō staan, het bewijs dat er betaald is voor de stempel. Maar dat woord kan ik er ook niet altijd in herkennen. Ik bedank haar hartelijk en mag een foto van haar maken. | ||
 Bus-henro komen aan in Tennōji |
 Aardige nōkyōsho dame |
 Hondō en Daishi-dō van Tennōji |
| Daarna op weg naar tempel 80, Kokubunji. Het wordt al snel een drukkere weg, de 33 langs het spoor en ik kom er te laat achter dat ik de afslag naar een rustig parallelweggetje gemist heb. Over de brug en langs rivier is het wel weer rustig en daar ben ik op de juiste route en die komt uit op weg 11. Er staan hier langs de rivier grappige fantasie-gebouwen. Het zijn Lovehotels, waar je een kamer voor 1 uur kunt huren. Heel gebruikelijk hier voor jonge stellen die nog thuis wonen. Het laatste stuk naar de tempel is een steil weggetje en ik moet afstappen, ik kom er niet tegen op. Het fietsen valt me nu toch zwaar. Niet alleen omdat mijn knie pijn doet door die val, maar ik ben gewoon moe, voel dat ik erg kort geslapen heb. En de hitte maakt het er niet beter op. | ||
 Onderweg naar Kokubunji langs... |
 ...Love Hotel LALA... |
 ...en rijstvelden |
| Om 12 uur precies ben ik bij Kokubunji. Als ze hier een rustruimte hebben met tatamimatten ga ik er gelijk op liggen neem ik me voor.
Ik luid alleen de bel als ik door de poort ben en ga daarna direct op een van de oude funderingsstenen zitten. Ik werk mijn dagboek bij en eet en drink wat. Er hangt hier zo'n landerig slome zomermiddagsfeer. Net als in de straatjes waar ik 't laatste stuk door fietste. Daar zag ik alleen een paar oude mannen en vrouwen schuifelen en wat huisvrouwen op de fiets. Als ik een beetje uitgerust ben maak ik sloom en ongeinspireerd mijn ronde langs de hondō en de Daishi-dō. Kokubunji is een groot complex en er staan een paar mooie beelden van Kōbō Daishi. En een mooie van Benzaiten, 1 van de Shichi Fukujin. |
||
 Hondō met ervoor oude funderingsstenen |
 Veel beelden hier |
|
| Ik zie een man een dutje doen op de veranda van een klein gebouwtje midden op het terrein en ik denk: dat wil ik ook, maar niet op houten planken. Als ik mijn stempel heb gehaald en terugloop, zie ik een strook gras naast de muur bij de doorgang naar de nōkyōsho. Daar ga ik liggen op mijn pareo in de schaduw en ik ben direct vertrokken. Ik slaap meer dan een half uur en dan word ik ineens wakker van een paar vrouwen die langs me lopen, ik hoor ze lachen en iets zeggen over 'o-henrosan'. Ik voel me opgekikkerd en om half 3 begin ik aan de terugweg. En dat gaat altijd sneller dan heen. | ||
 Ook een beeld van Kōbō Daishi? |
 Ik ben heerlijk uitgerust |
 Mijn middagdutje-plek |
| Ik moet wel goed opletten, want als je de route tegen de klok in doet, mis je vaak de henrotekens. En ik wil nu echt de juiste route terug hebben, totdat ik af kan slaan naar Sakaide-eki. Daar wil ik informeren naar de bustijden van morgenochtend naar Shiromeniji. Maar dat hele station mis ik, ik ben er al voorbij voordat ik er erg in heb. Ach, geeft eigenlijk niet, kan morgenochtend ook nog. Er gaan meestal genoeg bussen. Bij de Neon Supermarkt in de drukke straat loop ik een pizza met kaas en een bak yoghurt. Ik heb behoefte aan melkeiwitten! Ik kom weer door de overdekte winkelstraat. Vanmorgen was die heel rustig en veel winkels waren dicht met de rolluiken naar beneden. Nu zijn nog steeds veel winkels gesloten. En wat open is ziet er oud, beetje jaren '50 uit en is slecht onderhouden De zaken gaan hier niet goed. De hele buurt is nogal shabby, veel pandjes met roestige, schots en scheve golfplaten en rommelige voortuintjes. Japan op zijn lelijkst. Ik weet niet hoe het hier heet: Sakaide-shi of al Utazu-machi. In ieder geval tussen die twee in. | ||
 Rustig weggetje langs rijstvelden... |
 ...en langs weer een Love Hotel... |
 ...ergens tussen Kokubunji en Tennōji |
Om 5 uur ben ik thuis bij Noriko-san en Erie-san. Ik vraag of ik mijn was kan doen, maar er zit nog een was in de machine. Ik laat mijn wasje achter bij de machine, zet mijn eten zolang in de koelkast en ga ik eerst een uurtje liggen. Om half 7 word schrik ik wakker. Ik zie dat mijn was al hangt te drogen op het balkon, wat een service!
Ik eet in de huiskamer aan de kotatsu mijn pizza met een glaasje wijn erbij. Er is weer een nieuwe gast: Takae-san, een jonge knul die de henro loopt. |
Klik hier voor alle foto's van deze dag in een diashow / Click here for all pictures of this day in a slideshow. | |
| < Dag 53 | ||
